15 moet ik geweest zijn.. we spreken midden jaren ‘90.
Dat talen niet mijn ding waren, had ik al door, wetenschappen en wiskunde dat waren mijn sterktes, een niet veel gekozen studierichting daar in de meisjes school.
Toen de jaarlijkse studiereis zich aandiende, hadden we gehoopt mee naar London te mogen met de meisjes van de ‘moderne talen’ (waar we doorgaans samen les mee hadden) de directie besliste er anders over.. we zouden mee met de Latijnse naar Parijs gaan.
In onze ogen al een pak minder interessant en dat frans .. eikes.. (gelukkig goed gemaakt door de toffe Latijnse vriendinnen !)
Toen de leerkrachten met de voorbereiding startten, werd het nog erger.. er bleek terreurdreiging in Parijs. Ik moet zeggen .. het was een ver van ons bed show, terreur, nieuws,.. we waren er totaal niet mee bezig.
En zo veranderde onze bestemming naar Normandië .. we wisten het al.. dat werd vast niks, wat inshemelsnaam is er te zien in Normandië ?
Tot overmaat van ramp, verstuikte ik net voor vertrek ook mijn enkel, dus werd het meegaan met krukken of helemaal niet.
Ik herinner me er niet zo veel meer van.. een stadswandeling die we zelf dienden te gidsen.
Dat werd opzoeken in de bib en vertalen naar het frans, en van buiten leren (maar ik denk dat we dat helemaal niet gedaan hebben daar ter plaatse..)
Als ik nu wat speur op ‘t internet gok ik op Rouen en Caen .. het stadhuis, Abbaye aux hommes, Abbaye aux dames … le gros horloge.. (waarschijnlijk herken ik de meeste van de foto’s en niet zozeer uit herinnering )
Een bezoek aan een likeur destillerij (waar we natuurlijk niet van mochten proefen), een keienstrand dat ik niet gehaald heb door vertraging op het bus schema
(het was kiezen tussen eten of hink/wandelen .. de pizza was lekker 😉 )
We bezochten één van de vele kerkhoven, een haventje en één of andere grot .. waarbij ik eindelijk voor de eerste keer iets frans verstond !
De gids zei duidelijk ‘Blanche-neige et les sept nains’ toen ik aan de leerkracht Frans vroeg wat sneeuwwitje deed in haar uitleg, bleek dat zij het niet gehoord had.
Maar luttelijke minuten later, deed ik een dansje , bij het buitengaan bleken er 7 tuinkaboutertjes en een sneeuwwitje te staan boven die grote ondergrondse koepel !!
Voor de rest herinner ik me dat er jongens ons hebben aangesproken, maar dat we niet deftig konden afspreken, dat we tot een bepaald uur iets mochten drinken in de bar, maar dat het non-alcoholisch moest zijn, (en wij waren natuurlijk de enigen in dat hele hotel) dat er veel chips en snoep op de kamers was.
Allemaal heel braaf met veel arm in arm gewandel, geroddel, en vooral veel gegiechel.
En dat er laat opgebleven werd … gezongen met nen deo ..
door een bed gezakt (of er misschien gewoon naast gevallen) en wilde plannen van verzet gesmeet (maar nooit uitgevoerd)
Het was nen mooien tijd, (en gelukkig waren ‘die van de moderne’ net op een andere plaats in de Londense metro toen er daar iets gebeurde)
En achteraf wisselden we foto’s uit .. iedereen liet de zijne afdrukken en dan moest er duchtig bij besteld worden 😉
Samengevat het was tof, we hadden iets om naar uit te kijken , en achteraf iets om over te roddelen, maar veel hebben we niet gezien, interessant vonden we dat helemaal niet.
En nu herhaalt de geschiedenis zich, de zoon op schoolreis naar Parijs, de aanslagen tijdens de voorbereiding, het uitwuiven op school, het achteraan zitten in de bus
(meewarig bekijk ik de overbezorgde moeders .. ‘NIET op de eerste NOCH op de laatste rij van zo’n gevaarlijke bus é ‘ fluisteren ze ..) Het spannende geroezemoes, de zenuwen, de wilde plannen,..
http://www.instagram.com/p/BE6O7EQvZP9/
Het is hetzelfde verhaal vanuit een ander perspectief. Niet dramatischer, niet gevaarlijker, niet losbandiger ,.. nee eigenlijk lijkt het er verdacht veel op.
Oke, het thuisfront wordt nu met de nodige selfies life op instagram gerustgesteld.
http://www.instagram.com/p/BE68PWCJOUv/
Moe maar heelhuids pik ik hem , 3 dagen later weer op en vraag ik wat hij ervan vond..
Zijn reactie “Oh allemaal héél tof .. maar er was geen hol te zien.”
Allez het lag dan toch niet aan onze bestemming 😉