Lang leve de mislukking !

Nu de winnaar van “Bake Off Vlaanderen” bekend is, wil ik toch nog even aandacht vragen voor de allereerste aflevering..

 

Dirk ,

Ik versta jou !

Herinneren jullie deze post nog ? Mijnen omgevallen kerstboom ?

Tussen knappe foto’s op internet en dat even rap nadoen

zit een gat van x keer proberen,

y jaar oefenen

en zeker z mislukte of laat ik zeggen ‘minder gelukte’ exemplaren

(om nog te zwijgen van belichting, presentatie, photoshop)

 

Ik dacht anders al dat ik door de jaren heen, wat bijgeleerd had,

en dat ik de lat nochtans niet zo hoog gelegd had

(zo ongeveer dus)

Maar niet dus..    zelfs dát lukte me niet..

Al die ‘epic fails’.. ik ben er niet beschaamd voor, ik moet er zelfs mee lachen. Het bijleren en uitproberen … het geklungel en gesmos, het geeft me veel meer voldoening dan het eindresultaat !

Maar mijn dochter.. blijkbaar lijdt ze ook aan dit syndroom (heeft dat nog geen officiële naam eigenlijk?)

Het probleem ligt hier duidelijk in de verwachting. ‘ik wil zo’n eenhoorn boetseren’. Ze kijkt duizenden Youtube filmpjes van mensen die dat in één vlotte beweging klaarspelen. Hoe dat het er gaat uitzien wanneer je dat voor de eerste keer probeert, dat vraagt ze zich niet af. Haar verjaardagsfeest is zonder tranen afgelopen doordat ik haar op voorhand heb laten boetseren met Playdoh. De poging thuis had haar verwachtingen getemperd, en met de kleurtjes en de tips van de juf, was ze best tevreden van deze resultaten : (en ik was super blij dat ik die workshop had uitbesteed, anders ging ze misschien wel kwaad geweest zijn op mij .. 😉 )

Ik had haar nochtans eerst proberen te overtuigen om voor iets eenvoudigers te gaan.

Maar neen hoor, de lat werd eigenlijk meteen torenhoog gelegd..

Dat zie je ook gereflecteerd in de verpakking. Bij de banier verkopen ze bijvoorbeeld fimo pakketten ‘feest in een doos’ met realistische plaatjes op. Echte kinderen, echte knutselen en dan is het resultaat niet 100% recht ..  Mijn dochter was er niet warm voor te krijgen.

Nee bah.. geef haar dan maar de verpakking van de fabrikant  (terwijl ik nog hoopte op één of andere druk-vormpje wat de verpakking suggereert) bleek dat deze verpakking enkel fimo inhoudt, en het knutselen van die pony’s, amper 2 bollekes moeilijkheidsgraad ??  Komaan zeg !!

Het realistische inschatten, wat is haalbaar ?

Het blijft een lastige opgave.. zowel voor haar, als voor mij .. daarom..

laten we met zijn allen ECHTE plaatjes posten en pinnen

of om met de wijze worden van Valerie af te sluiten :

Als je de lat weer eens zo hoog legt, loop er dan fluitend onderdoor !

 

(en nu moet ge dus dat plaatje van Lise haar eenhoorns pinnen é, niet dat van die taart !)

 

Het verhaal van mijn leven (2)

Acht en negen moeten we ongeveer geweest zijn, toen we voor het eerst op vakantie gingen.  Een compleet verregende week in het grijze en koude Noorwegen. In het midden van niks, op een helling naast een berkenbos, liep een beekje, waar we ons drinkwater diende te halen en daar een vochtige houten hut. Onze uitvalbasis voor een week kattekwaad.  Aan het haardvuur gekluisterd, tekenden we vikingboten, repeteerden toneelstukjes en luisterden gretig naar de trollenverhalen van papa. Terwijl mama de laatste hand legde aan een echt belgische stoemp, verklaarden wij : “we gaan ons verstoppen in de Trollenhut.” We vertrokken richting berken, maar klauterden langs het raam terug naar binnen. Rotsvast overtuigd dat ze ons in het onderste stapelbed nooit zouden vinden, wurmden we ons met twee diep in de slaapzak.

Toen mijn vader de kamer binnen kwam, iets te luid articulerend dat boze trollen alleen maar verjaagd konden worden door peper op hun staart te strooien wist ik het al..

Had ik maar niet van voor gelegen.

Meisje

Op 11 oktober is het de ‘internationale dag van het meisje’

Tchien ..

Bedoel je van de vrouw ? Nee het meisje ..

omdat meisjes vaak niet dezelfde rechten hebben als jongens , of laat onze zeggen dezelfde ‘vrijheden’…

Ik had op 10 oktober een dagje ‘vakantie’ genomen van mijn betaalde job om jongeren warm te maken voor ‘robots’ … maar tegelijkertijd ook warm voor technologie, programmeren, zelfredzaamheid.   Als vrijwilliger kwam ik terecht in een goed geoliede machine… we kregen een degelijke opleiding, een zalig goed voorbereide workshop, tot in de details uitgewerkte communicatie over met wie en waar dit allemaal zou gebeuren en het materiaal werd netjes verdeeld over heel vlaanderen. En ik wil het nog eens herhalen: de inhoud zat echt heel goed in elkaar.

Niks dan lof voor de organisatie (allemaal vrijwilligers !), dankzij hun werd het een top ervaring !

De kids werden gestimuleerd zelf te reflecteren, hadden enkele hilarische momenten toen ze zelf de robot mochten spelen ..

ja de programmeur .. hij had het niet gemakkelijk.

En gingen toen zelf aan de slag..

Geen stappenplan, gewoon hup .. onderdelen, een foto.. wat zou wat kunnen zijn en waarvoor dienen ?  En dan natuurlijk… aansluiten en .. het werkt niet.

Wat zou er mis kunnen zijn ? De kabels? De software ? De stroom ? We stimuleerden de kids zelf te zoeken .. en gaven handvaten waar nodig. Gelukkig waren we met 3 begeleiders en één leerkracht, zodoende dat toch iedere leerling uiteindelijk eindigde met een werkende tekenrobot.

Je moest die oogjes zien twinkelen.. vooral als het niet van de eerste keer lukt, maar dan na een tijdje geprul .. hup ineen keer beweging .

View this post on Instagram

Niks dan blije gezichten ! #wegostem #shegoesict

A post shared by liesbesth (@liesbesth) on Oct 10, 2017 at 4:04am PDT

Hopelijk is het gelukt.. de kids wat aanzetten tot.. en dan vooral de meisjes 😉

Vrouwen horen echt thuis in de IT  !!! Overal eigenlijk.. in elke branche !

en Hoera voor Technologie ! Technologie is overal en vooral tof !

Ik denk dat ik hier nog een staartje aan brei, aan dit avontuur.

 

Maar aan alle geïnteresseerden , schrijf u vooral in :

http://www.dwengo.be/node/8407

 

 

 

 

My brain

Het verhaal van mijn leven (1)

Ik was in die tijd een halve jongen dus ik gloeide van trots.. voelde me een echt meisje meisje, in mijn witte jurk op de fiets na de zondagse mis. Ik twijfelde…

Mijn broer nam een binnenweg.. zou ik ?

Zoute tranen op mijn wangen, ik zit in mijn onderbroek.. modder aan mijn sandaaltjes.. het kleedje bengelt nat aan de majesteuze luster in de voorkamer.

Het verhaal – the prequal

Het is hier al een tijdje stil op de blog.

Ik broei op veel de laatste tijd , dat ik moeilijk onder woorden kan brengen.

Er zijn natuurlijk ook nog enthousiaste belevenissen waar ik van nageniet maar dan weer geen tijd vind om ze neer te pennen. Bovendien geeft dat dan zo’n schril contrast met hoe ik me voel .. tobbend over die eieren.

Omdat ik toch graag dingen van me “afschrijf”, heb ik me ingeschreven voor een cursus, getiteld “het verhaal van mijn leven”, waarvan gisteren de eerste les.

Het begon meteen goed.. zo toevallig.. of was het dan toch echt “het lot” ? We moesten ons voorstellen met een voorwerp uit de loterij. Ik trok een lintmeter..

Voor mij hét symbool voor creativiteit en me-time. Het bracht me ook zoveel positieve dingen.. plezier, stilte .. voldoening.. vriendschap. En de symboliek om als mens te kunnen groeien.

Ik vond het een fijne avond.. .. zal ik wat van de korte schrijfoefeningskes hier neerpennen ?