Gedichtendag

Het is wat het is

Bijna 18 jaar, waren we samen, … in goeie en slechte tijden.. ups and downs, drukke periode en nog drukkere periodes .. ’t was hard knokken, .. maar ik geloofde er in.

Rotsvast geloofde ik er in, als je maar hard genoeg je best doet, kan je alles laten werken.

En dan zijn ze daar, de barsten, de tekenen aan de wand, … je voelt het wel, maar wil het niet geloven.

Het is nu niet de moment.. wacht nog even met de balans op te maken.

Zo modderden we nog wat aan, maar het gaf me de tijd om na te denken over de toekomst. Wat zijn onze gezamelijke waarden, wat zijn onze dromen, wat is de visie ?

En zoals de tijd zo vaak raad brengt, zit ik hier nu … alleen met de 3 kids.

Het was mijn keuze

of op zijn minst was het mijn keuze dat de thuissituatie ‘niet voldoende’ is om er mee te blijven doorgaan.. en bij gebrek aan bereidheid om eraan te werken, de stekker eruit te halen

en toch doet het pijn

de ene dag al meer als de andere