Out of the blue

Waarschuwing: Relaas van ons eerste ´terrasje´.

Warm. Heet eigenlijk. Ne 17 jarige. Lievelingseten Pizza. Verjaren terwijl je moet studeren. Al 2de jaar op rij zonder vrienden. Horror. Maar kom. Wij hebben in ons dorp een goeie pizzeria. Met een piepklein terrasje. Dus reserveerde ik. Daags voordien. 18u. Nog snel een toerke met de hond. Helderblauwe lucht.

´Iedereen klaar? We zijn weg!´

Laf weer. Dat wel. 18u stipt. We stappen in de auto. Drup. Drup. Dikke zware ploffen op het autodak. Wat is dat? De zon schijnt.

18u05 we komen aan. Ondertussen spreken we van ´drashen’. Een watergordijn scheidt ons van de pizzeria. De parasols te klein. De stoelen en tafels nat.

19u. Het stopt met regenen. Met een nat gat maar volle maag verlaten we het terras. Het is nog steeds laf. Het zal tot 21u duren eer er een echt onweer komt met betrekken en donkere wolken en donder enzo.

Maar ons gereserveerd tijdstip terrassen, was nu eens een schoolvoorbeeld van ´out of the blue´. Geen wolkje aan de lucht. Prachtig blauw. Zo onverwachts als het gekomen is, is het ook gestopt. Heel plaatselijk. En toch .. een uurke lang nattigheid. Net boven dat terras.

Ik zag

Vorig jaar begon ik een blog post :

De “Maartse vlieg”. Zwart van kleur, verplaatsen zich vaak in groep en bij momenten imiteren ze een kolibrie door stationair te blijven hangen. Ze hebben lange poten die onder hun lijf bengelen …een beetje vreemde naam want het is ondertussen April !

Toen was misschien de inspiratie op, of april liep zijn gangetje, en ik vond mijn tekst niet relevant, weinig zeggend.  Ik weet nog hoe die zwerm muggen, mij de oversteek over het bruggetje beletten.

Vorige week jogde ik ’s middag (eind mei en eindelijk zomerse temperaturen) en kreeg ik weer zo een venijnigerd in mijn gezicht.

Trots kon ik tegen mijn loopmaatje* zeggen: De maarste vlieg, ik weet het nog.

De maartse vlieg (Bibio marci) is eigenlijk geen vlieg maar een mug. Als je ze ziet vliegen lijkt het een soort kruising tussen een vlieg en een mug. Het is net een 1 cm grote vlieg met de typische beharing en grote ogen terwijl het lijkt alsof ze een lange angel hebben hangen. Dit zijn echter de hangende achterpoten die je ziet terwijl ze langzaam boven het gras vliegen of stil in de lucht blijven hangen. Ze leven slechts enkele weken en leven dan enkel van plantensappen. Ze richten geen schade aan en kunnen zelfs niet steken. Om de mensen geen onnodige schrik te doen krijgen noemt men deze dan ook geen maartse mug, maar een maartse vlieg.

Misschien moet ik mijn klein gelukjes rubriek ‘ik zag’ maar terug wat leven in blazen ?

Want kijk de échte koekoeksbloem die ik opzocht vorig jaar, heb ik toch ook maar mooi onthouden tot deze lente !

*Door het jaar thuiswerken was ik op zoek naar wat koetjes en kalfjes gesprekken, èn naar een loop partner. Zo iemand om mee af te spreken, zodat je hersenen geen last minute excuses bedenken.  Ik sprak de loopclub aan, de buurman,.. iedereen was bang. Tot een man me opviel die hier wel eens gedurende de dag voorbij liep. Toen hij een keertje achter mij aan liep, en we hetzelfde tempo bleken te hebben, sprak ik hem impulsief aan. Dus ik kan nu met trots zeggen dat ik ondertussen wel over de middag ga joggen met vreemde mannen. Of misschien mag ik zeggen; ik heb er een vriend bij ?

 

Wij gingen óók naar het Terkameren bos.

Gisteren hoorde ik op het radio journaal dat er 9 manifestaties zouden zijn in Brussel waarvan er 3 verboden waren.  (Aanhangers van Jürgen Conings, Internationale mars tegen coronaregels in Europa, en La Boum 3)   Raar dat we altijd focussen op wat niet mag.  Welke 6 wél toegelaten werden kwam niet aan bod, dus ik zocht het even voor jullie op:

• Zorgpersoneel
• Vredesbeweging Midden-Oosten
• Aanhangers Koerden
• Pleitbezorgers voor Oeigoeren
• Pleitbezorgers mensenrechten in Turkije
• Tegenstanders van Wit-Russische regime

Klinkt in mijn ogen al een stuk positiever.   Maar wat is nu mijn verhaal ? 

Mijn Lief zag in de knack deze advertentie:

Niets speciaals voor u waarschijnlijk, maar in een ver verleden werkte ik in dat gebouw van ‘de royal belge’. Correcter zou eigenlijk zijn om te zeggen: ik werkte voornamelijk in het IT gebouw er vlak naast. Het was verbonden door een ‘passerelle’.  Lunchen en vergaderen, parkeren, de kids in de zomer afzetten, dat gebeurde in het bronzen Kruis, omringd door vijvers en wandelpaadjes.

(google maps gaf me onderstaande foto)

Ooooh wat was ik jong (en naïef en ambitieus) in die tijd.

Ik herinner me nog haarfijn de sollicitatie. Zo gaf ik nog borstvoeding aan nummer twee toen ik de vraag kreeg: Ja maar hoeveel kinderen ga je nog kopen ? We willen niet dat je teveel afwezig bent.  Verschillende carpool teams passeerden de revue, vooraleer we konden gedelokaliseerd en daarna zelfs thuis konden werken. Van een jong afgestudeerde kempense boerendochter naar een brusselse pendelaar’ster die meteen in een 100% franstalig team belandde.

Het moet dus ook méér dan een decennium geleden zijn, dat diezelfde persoon aan mij vroeg: ‘Ga je over de middag niet mee lopen in den bos?’   Ik moet nogal verbrouwereerd gekeken hebben als antwoord want tot op de dag van vandaag zegt mijn Lief: ‘Gij dierf gewoon niet, gij bangschijt.’ Alsof ik zijn goeie bedoeningen in vraag trok. 

Vermits het nog steeds tijden zijn waar er bitter weinig te doen is, trokken wij dus naar de vorstlaan. Ik hoopte een blik te werpen op het zwembad. (foto van het immokantoor) Jaja de ramen daar dat was refter  !  Daar zat ik wanhopig mijn best te doen om te kunnen volgen in de ‘wie wordt multimilionair’ van de walen. Nam ik afscheid van een collega met een hersentumor. Kregen de veel te jonge kids een croissants voor ik ze op hun kousevoeten in de opvang dropte.

Aansluitend zouden we een bos wandeling maken, mijn Lief zou tonen dat dat bos van Tervuren, tot aan het Zoniën woud gaat. – En dat ik geen schrik moest hebben 😉 –

Groot was onze teleurstelling.

Ons bezoek aan Doel was er niks tegen. 

Verlaten.  Kranen. Afval.  Overwoekerd. En die nieuwe appartementen dan ? 

Het bleek één promotie stunt te zijn. De foto’s zijn ‘plannen’. Het IT gebouw is net neergehaald en  één hoop steen/metaal. De werken waren net gestart.

Van een opendeurdag was er geen sprake.

En aangezien het de hele dag bleef gieten, hebben we het ook maar op een kleine wandeling gehouden. Door en doornat waren we na 3 km.

Om de beurten elk een slippertje op het modderige pad was voldoende.

Even installeerden we ons nog op ons eerste terrasje, maar de parasol was te klein, de wind te koud en de regen véél te nat.  We hielden het dan maar op een ‘trip down to memory lane’.

Guerilla gardening

Opmerkzaam,  zo zou ik mezelf wel omschrijven. Hoewel ik er meteen de kant-tekening* moet bijmaken, dat ik niet altijd opmerkzaam ben. Als ik iets hoor ritselen, geduldig ben en stilsta , dan ontdek ik het wel, dat muisje vlak naast mij onder die bladeren. Maar vaak gaat het leven gewoon door en zie je het muisje en zelfs de ree’n of het vosje niet. Je moet stil staan, stil zijn en geduldig.

Maar sommige dingen zijn ‘zo obviuos’ zoals mijn pubers zouden zeggen, dat ik er niet naast kan kijken.  Recht over mijn huis is een veld.  Dat veld komt met een ‘verval’, het ligt zo een anderhalve meter hoger dan de weg. en op die anderhalve meter groeien bramen. In oktober trof ik daar voor het eerst een pompoen aan, een knal oranje bal op ooghoogte. Zowat 1 kilo zwaar. Aangezien ik pompoenen op mijn terras had liggen dacht ik… hmmm .. één of ander dier? Ik  polste bij de buurman. Weet jij van wie die pompoen is ? En nam de pompoen mee naar binnen om er vervolgens heerlijke soep van te maken. Want ik dacht dat het de mijne was 😉

Hij dacht aan schoolkids, die hier nu wel eens met de hele klas passeren, ergens aan een voordeur  ‘gestolen’ en het gewicht dan beu zijn(maar het was geen sierpompoen.) In januari echter .. lag er weer één. Dat intrigeert me dus mateloos. 🙂

Ik heb ondertussen de enige andere moestuinier uit onze straat aangesproken: Waar in godsnaam komt die pompoen vandaag  ? Mis jij er?  Hij beschouwde het als sluikstorten. Maar dat is bijzonder vreemd, want achteraan mijn huis is een veel onopvallendere plaats waar de meeste sluikstortingen gebeuren (bvb gisteren nog doorgeschoten aardappelen) en die pompoenen zijn intact, niet rot ofzo.

April 2020, toen bleek dat de bloemenwinkels niet open mochten, bestelde ik een doos van 100 tulpen . Een nederlandse kweker zat met een tulpen overschot.  Voor de prijs van één ferme ruiker, kreeg ik dus 10 pakketjes van 10.  Ik deelde ze uit hier in de straat. Ieder kreeg een boeket van 10 tulpen.  Maar ik vond het vervelend om ze te moeten ‘afgeven’. De ene wou graag dié kleur, de andere wou wel 2 pakketjes mengen, ze polsten naar de reden van mijn vrijgevigheid of wilden graag iets ‘terugdoen’. Na een paar huizen had ik het gehad , ik aan het leuren met mijn emmer bloemen. Ik besloot voor ‘de verrassing’ te gaan. Gewoon een boeketje op je dorpel met een kaartje: ‘ Geniet ervan !’ Geen afzender. Geen gedoe. Wat opfleuring , een onbekende verrassing op een grijze dag. Zonder eisen, zonder bedankje, dat hoef ik niet.

Aan het einde van die donkere januari maand, bestelde ik opnieuw een bos tulpen, deze keer vergezeld van wel 100 bollen.  Ik stak er in de grond, deelde er hier en daar uit.

Maar het mysterie en de verrassing van de pompoen bleef in mijn hoofd spelen en bracht mij  op een idee ! Als ik die laatste 25 bollen nu eens bij elk huis in de voortuin of tussen het grind verstop ?  Ieder eerlijk verdeeld 1 bolletje, en dan eens kijken of iemand ze opmerkt .. net zoals de beren jacht,

 

Zoek die ene gele tulp, die elk huis heeft.

Misschien verras ik mezelf wel, want ik ben namelijk nogal vergeetachtig van aard. Alhoewel … het stiekem wachten op het donker,  mijn emmertje met daarin potgrond, water, tulpenbollen en mijn schepje. Achter de heg duiken als er een auto passeert. Het voelde allemaal super spannend. En een beetje illegaal. Zo snel vergeet ik dat niet. En zeg nu eens eerlijk:  “wat is er fijner dan leven te zien piepen dat zo duidelijk ‘Lente’ schreeuwt?”

Daar kan je nu toch niet tegen zijn é?

*hoe tof zou dat zijn als ik hier echt een tekening in de kant zou kunnen maken ? ik ben een doodle’er maar tekenen zou ik dat niet noemen.. misschien als ik later groot ben, en veel geoefend heb, dat ik het dan kan ?

 

Touché

Er valt niks te bereiken. Alles is klaar, op elk moment.

Ik zou dit of ik zou dat. Er is vanalles te bereiken en te doen. En voor je het weet, zit je erachteraan. Als als als…. en dan dan dan. 

Dan zal ik gelukkig zijn. Dat is niet waar. Dat is onzin. Binnen de kortste keren ben je gewend (aan je interieur ,je vrouw, ..) en zoek je een ander topic waar je naartoe kan streven.

Het ultieme inzicht is: dat er gewoon niks te bereiken valt.

Meestal als je iets bereikt hebt, heb je het gevoel van geluk. Maar als je nagaat waaruit dit gevoel van geluk bestaat, dan is het, het einde van de hunkering. Het .. Ik ben even van het gehunker af. Ik zou dit of dat of zus en zo.

Leg u meteen toe met het stoppen met hunkeren.

Laat het gewoon vallen.

Besta

Adem

Wees

Klaar.

Er is niks te doen

Wat een goed nieuws

Uit ‘Touché’- de podcast versie  van Friedl Lesage en Peter De graef.

 

Slechte gewoonte, toch klein geluk !

Oke oke … dat interesseert hier vast niemand. Maar dus .. ik heb een guilty pleasure, een slechte gewoonte, .. noem het hoe je het wil. Ik weet het . Je zou dat niet mogen doen. Dat is ongezond enzo. Maar dus , ik ben ermee opgegroeid en kan het niet laten.

De foto hieronder verraad het natuurlijk al. Ik kan er niet tegen als mijn oor ‘nat’ aanvoelt vanbinnen. Wat vaak ’s ochtends is als je opstaat, of bvb na het douchen ofzo. Het vochtige gevoel in je gehoorgang, ik kan daar niet zo goed tegen. En als je enkel je oorschelp afdroogt dan blijft me dat toch storen. Ik zal niet zeggen dat het jeukt maar dat kan zo een deugd doen, om eens met een wattenstaafje in je oor te keuteren.

En vroeger hadden we harde oorstokskes (schoon woord é) van hout, dat voelde echt zo goed. Maar tegenwoordig waren dat altijd van die buigbare plastieke gevallen … GRRR. 

April 2016, helemaal in Peking, ontdekte ik in de supermarkt dus wattenstaafjes van hout of bamboo geen idee, ik kan de tekens niet lezen.  Ik importeerde het zelf naar belgië, en verstopte dat doosje kei hard in de badkamer. Ik ben er toch zuinig op geweest ?! (En de kids hebben ze nooit ontdekt)  Ondertussen zocht en kocht ik herbruikbare wattenstaafjes , december 2019 moet dat geweest zijn, ze zijn even efficiënt naar vuil toe, maar dat heeft toch niet hetzelfde gevoel.  Ik mis dat ‘droge’ achteraf . 

Dus in mijn zoektocht naar ecologischere alternatieven kocht ik deze van ‘the humble co’ maar laat ons eerlijk zijn, 2 euro voor zo een klein doosje dat deed toch pijn.  Ik ben er zuinig op, maar die ene keer dat mijn kids hun oren poetsen, doen ze er gelijk 4 of 8 stokjes door.  Dus ik bleef toen toch maar goedkope plastiek colruyt oorstokjes kopen, hield mezelf een strak. maximum 1 plastiek oorstokje per dag policy op na en genoot van mijn hardere exemplaren.

En toen ik dus vorige maandag weer 3 van de goedkoopste pakjes in mijn winkelkar zwierde, was ik nog van geen kwaad bewust, maar maakte diezelfde avond mijn hart een sprongetje !

Ze zijn van bamboo !! Lekker hard .. 

Sorry mensen .. echt een totale nonsense post . Mijn leven is per slot van rekening ook oer saai, maar ik wou jullie niet onthouden dat die oorstokskes .. werkelijk waar, hét hoogtepunt van mijn week waren !!  

En jullie ?

PS ik zag ook mijn eerste citroen vlinder van dit jaar.. dat telde ook. 

 

Genstertje *

Het veranderen van gewoontes gaat niet in 1-2-3, wil dat daarom zeggen dat we maar bij onze oude gewoontes moeten blijven ? Ik denk het niet !
Volgens mij wil dat zeggen dat we te snel opgeven, de alternatieven niet allemaal geprobeerd hebben bvb.

Ik heb ne favoriete tandpasta. Namelijk Elmex. Redelijk ‘straf’ niet te schuimig.
Ooit als kind aangeraden door de tandarts aan mijn moeder, en nu is er een hele familie elmex’er ontstaan. Raar é 😉

Bovendien vind ik het raar, maar ik ben er niet ingeslaagd om de partners waarmee ik samenwoon van tandpasta te laten ‘switchen’. Niet dat ‘je eigen merk of tuub tandpasta’ een heikel thema is in een relatie. Of dat ze persé mijn merk moesten nemen. Ik zag ons gewoon inblenden. En een opgeruimde badkamer kast met maar één gezamelijke tuub. Noem me gerust naief. In realiteit hebben we ooit zelfs 4 tubes tegelijk open gehad: de junior versie, de nog-een-andere-leeftijdscategorie (iets met de hoeveelheid fluoride erin?) versie, de mijne en de zijne.

Maar dus, vandaag de dag gebruik ik nog steeds Elmex.
De pubers, die laten hun tanden gewoon rotten denk ik; want ik merk dat de tube vaak onaangeroerd blijft.  Ja sorry, iets met choose your battles, als ze het na 14 jaar nog niet begrijpen, dan denk ik dat je het mag opgeven, niet? één van de tegenwoordig populairdere zaagzinnen is: je zou eens moeten douchen. Want dat pubers dus stinken zodat hun moeders hen uit het nest zouden gooien, ik begin dat stilaan te geloven.

Maar dus, zullen we even terugkeren naar .. tandpasta !!

Ik gebruik daar geen massa’s van in mijn eentje, en mijn tube gaat nog redelijk mee, maar ik wou een keer tandpasta tabletten proberen, en ik dacht, ik zal wel wat verschillende merken moeten proberen tegen dat ik er eentje vind die ik de beste vind, dus ik vond en kocht -lokaal- alvast 2 potjes. En toen dacht. Laat ik delen.. zo kunnen andere ook kennis hiermee maken.
Zo een pot tabletjes is redelijk duur, en als niemand dat koopt, dan gaat dat ook niet goedkoper worden é.

Ik heb alvast een favoriet van deze twee ! Maar eigenlijk zou ik dat beter ne keer rondvragen aan de personen waar ik dat uitgedeeld aan heb zeker ? – ik heb er nog é, als je me een mailtje met je adres stuurt naar liesbesth@yahoo.com, dan stuur ik je een kaartje mét staaltjes-

Bovendien wil ik het hier niet bij laten, want iets waar ik ook super tevreden van ben, zijn shampoobars en zeepzakjes !
Ik haakte ze -voornamelijk als kerstkado- met het patroon van Mafke !

Kocht wat exclusievere shampoobars in de lokale eco winkel (Ja dus ! wij hebben dat in .. Landen ..stel u voor.. 3 man en paardekop.. EN een verpakkingsarme en zerowast winkel .. zaaaalig hé ???

Dat is dus pas echt goei nieuws !! Elk dorp zijn ecowinkel !!

Goeie service ook, zo een lieve vrouwen, wacht ik zal ze hier eens taggen, want ze hebben ook ne online shop : https://www.ecosisters.be/webwinkel/ )

Voor mezelf gebruik ik, vooral de dille en kamille shampoobar (corona pick up in leuven) Die zijn goedkoper en doen ook hun werk.

En het beste heb ik natuurlijk voor laatst gehouden (ja sorry .. de post wordt al wat te lang hé. had hem beter opgesplitst in 3.. maar ja .. zo ben ik nu eenmaal als ik op dreef kom, altijd net iets té enthousiast)

Mijn nieuwe afwas sponsjes !!!

Want van die tandpasta heb ik niet echt véél ‘afval’, het is eerder een kwestie van alle beetjes helpen, mijn shampoo bussen zijn ook niet zo talrijk, maar als je een beetje hygienisch wil zijn.

Een synthetische spons stinkt redelijk snel,  je kan hem wel afkoken, maar dan verslijten ze redelijk snel en je wil toch dat je vaat proper wordt en niet vuiler.

Dus als je zoekt naar mijn éne tip (die life saving tip waar iedereen recht op heeft 🙂  )

Mijn Luffa spons (in combinatie met die kokosspons die eerder het schuursponsje is)

Wast echt goed af !

Kan je paar minuten in kokend water leggen , je ziet het vuil zitten , .. echt zalig !

Ik ga nooit meer terug naar synthetisch materiaal, en wilt ge nu eens wat weten ???

Ik heb zo een zaadje ! Morgen plant ik het en .. wie weet heb ik volgend jaar mijn eigen sponzen .. hoe cool zou dàt zijn ??

 

 

* Ik zal nooit ne goeie influencer worden, laat staan iemand die ne blogpost schrijft die aan de SEO -search engine optimisation- voldoet. Ik weiger in de titel de inhoud prijs te geven .. ik schrijf zoals ik schrijf. Nah.

** Ik vind Genster dus wel een héél mooi woord, en wat haalde ik uit dat nieuwste liedje van Bart Peeters ? “Beyoncé zei:  “Gast schijt omhoog, van hier tot aan de moon !”  Zalige zin Bart , danku !

Slijk

Misschien moet ik het kort houden ? Het zit namelijk zo,  ik hou niet van zondag avonden.

En al helemaal niet als ze ‘de vooravond’ aankondigen van iets wat Verandering heet.

Bovendien had Frank het beloofd :  ‘Zondag zal de beste dag van de week worden.’

Zondag DROOG . Start Zonnig zelfs, later op de namiddag bewolking.

Ik zag het helemaal zitten; van die diepblauwe luchten, hier en daar een wit wolkje.  Handschoenen, muts, dikke, proper gewassen jas. Het mistige wolkje dat je zelf uitstoot als je uitademt, ik was er klaar voor !

Opstaan om 8u30, samen met de zon, om geen seconde te missen.

Koud was het, bitterkoud, de lucht donkergrijs, de bodem slijk. Onze hond is een liefhebber van water en plassen, maar voor deze ‘brij’, die nu toch al een dikke week aanhoudt, haalt hij ook zijn neus op. Vragend kijkt hij mij aan: moet ik hier echt WEER door ?

Afspraken wachten niet, dus dan toch maar snoeien. Toen ik later met de wagen door een supergrijs landschap reed, kwekte de radio nog vrolijk: op vele plaatsen zijn er opklaringen. Voor mij ook, dacht ik, alsjeblief voor mij ook . Mijn beurt komt nog.  11u , het kan nog net  !

Op de planning: een loopje, een wandeling met nieuwjaarsbrief en de kids ophalen en verwelkomen. 

Mijn lief waarschuwde me dat de wandeling door het Haacht’s  broek zou gaan : “Je weet toch ? Een broek is altijd nat.”   Hij loog niet. De vele ‘deze wandeling is enkel toegankelijk met laarzen van meer dan 30 cm’  bordjes, de slijke wandelaars die ons tegemoet kwamen. Uiteindelijk moesten we de uitgestippelde wandeling verlaten.  Het lichte ‘zeveren’ stopte wel snel. Dus de wandeling bleef uiteindelijk toch min of meer droog, hoewel het een voortdurend evenwicht zoeken was.

Hoe goed de bedoelingen ook waren, deze avond goot het terwijl ik de kids hun bagage in- en uitlaadde. Mijn vaste pc crashte, de puber zijn pc crashte (en zonet zijn glazen behuizing, in millioenen stukjes uit elkaar sprong.)

We modderen maar wat aan, en zo is die zondag ook voorbij.

Morgen starten we een ‘samen week’ en ik in een nieuw team.

Hopelijk krijg ik snel vaste voet aan grond !

Eerste keren in een raar jaar

Welke dingen “(her-)ontdekte” ik in 2020 ?

In de categorie ‘Dingen die ik al lang niet meer deed’ en bij het terug opnieuw doen een ‘aha’ gevoel gaven:

• de eerste rit terug naar het werk: 7 juni (het slaatje maken 😉 het inpakken het  ‘oh het is hier rustig’, de’hey jij hebt een baard’ en ‘ik was totaal vergeten hoe jong zij was’ weerzien.
• De eerste markt, met een hamburger toe (op een terrasje , stel je voor)
• Een kringloopwinkel uitstapje (met de elektrisch geleende fiets)
• een boekenwinkel (ik deed er zelfs een geurtje bij want hij lag naast de parfumerie winkel en het parfum dat echt ‘van mij’ is nadat ik het ooit van mijn BFF kreeg stond in promotie.. hoe toevallig zeg)
• Een exotische winkel met etenswaren die ik nooit eerder zag WOW.

De indrukken, de overweldiging misschien ook,  .. ik kan het mij nog haarfijn voor de geest halen. De ene keer dat ik naar de action ging (onder stress) de keer dat ik met mijn kar buiten in de file voor de colruyt stond en allemaal lege rekken binnen aantrof, (met het masker draaierig aan de kassa) die keer dat we naar de albert hein gingen.

De paar keer dat ik ging wandelen met iemand, en ik achteraf zowel blij was (beweging, nieuwe omgeving , buiten koud, bekend warm gezicht) als toch ook lichtelijk teleurgesteld (Als je elkaar niet vaker hoort, lijkt de afstand, het feit dat iedereen in een eigen wereld met eigen bezorgdheden hoort , mij soms meer te storen dan het contact dat er wel was.)

• het zaaien : oh man .. ik ben loos gegaan in de moestuin dit jaar. Zaaien en zelf opkweken dus  Tomaten in potten en al,  Zalig ! (en raar genoeg maar ik trok er precies minder foto’s van dan andere jaren.) dat dat lukte dankzij een stoem ledlampje dat ik van mijn pa kreeg
• bloemen .. ik zaaide en plantte (wederom met heel weinig succes) vanalles om wat kleur te brengen.. het is in de oefening hé !
• schrijven  (journalling, maar vooral ook fysieke post)
• lopen en yoga hernam ik (tijdelijk telkens é, ik zie mezelf mét seizoenen. niet elke periode is even warm.)

En dan zijn we aangekomen in de categorie wat deed ik voor het eerst?

• dagtrippen (met de trein, in eigen land)
• buiten cinema / buiten douchen / mijn tanden poetsen met tandpasta-tabletten
• amigurumi haken (allez ik beschouw mijn among us manneke as such) ik wou ook 3 koningen haken en sloffen staan ook op mijn verlanglijst. De wijzen vielen af omdat kerst een te drukke periode was voor mij (kado’s zoeken,activiteiten met kids,..) en de 2de viel af omdat er in mijn haak leerboek dat ik in mijn kast vond, een ontbrekende werkomschrijving.
• online gaming dus ook ..  ‘among us’ of galgje via whatsapp zijn maar enkele voorbeelden
• podcast’s !!  Buiten de ochtend wandeling doe ik nu ook podcast’s tijdens het koken (Die dampkamp stoort me echt kei hard.. als ik dan mijn noice cancelling headset op heb en pakweg Toucheé van radio 1 of de ietegemse coronakroniek, de niet zo serieuse sprookjes, zelfs de prehistorie opzet, dan voel ik me toch meteen stukken beter !)
• in dezelfde categorie ontdekte ik VRT Nu , netflix, comedy TV,..
• ohja ik heb een avond ge zumba’t via FB , ik heb een avond gezongen (zalig een koor.. moeilijk ook) ik heb een online vegan workshop gevolgd voor snicker brownies (en cheesecake) en ne webinar over tomaten en eentje over hoe je nabij kan zijn voor je pubers in deze moeilijke tijden. En een groepje over mijn persoonlijke groei als doendenker. Stuk voor stuk zaken waar ik achteraf een wauw gevoel bij had. Waauw is dit mogelijk . Prachtig !

Ook nooit verwacht dat ik emotioneel zou worden van sommige mensen hun gezicht te zien, via beeldbellen. En sommige mensen zo hard missen dat het pijn doet.

Maar kom terug naar die eerste keren (we hebben er nog veel te goed he. ik denk meteen aan de carwash en de kapper, en de geur van afgereden gras .. ahja dat is elke lente zo hé 😉 )

• Ik naaide lingerie (echt ne wereld die openging)
• ik luisterde naar vogelgeluiden (ik probeer via die birdnet mezelf te trainen)
• kreeg een roofvogel spot kaart .. en zet mijn eerste stapjes in het herkennen (voorlopig kies ik altijd voor Buizerd of sperwer, terwijl ik weet dat er hier veel torenvalkjes zitten)
• ik probeerde nieuwe recepten: oliebollen en appelbeignets, kaneel roll’s, munt en rozensiroop, ik legde augurkjes op (in het zuur, ni zo geslaagd)
• plantte succesvol witloof wortels en saffraankrokussen (paarse romanesco doet het ook nog goed trouwens)
• at muiskomkommer ofzoiets (bweikes)
• ik maakte instagram stories (beetje zelfrelativering of beetje stoef..  is altijd toegelaten) en ook gewoon .. sommige landschappen vragen om een portrait formaat .. niet dat benauwende vierkantje.

ik kreeg – voor het eerst !!- kuikens en 2 vogel nesten (3 eigenlijk als ik die onder het dak meetel)

En peren. dat kreeg ik ook  (en tomaten dus.. zei ik dat al eerder tomaten? hmmm) en rode paprika ’s ! En massa ’s kersttomaten.. ik bestelde ook voor de eerste keer in mijn leven een serre – op de valreep in 2020 .

(en ohja ik kreeg zonet ook een met de handgeschreven brief van een al wat oudere jehova getuige vermoed ik in mijn bus)

Neen, ik ben geen lijstje madame.. totaal niet   🙂

PS maar ik vraag mij nu wel af .. wat deed u eigenlijk ? ik lees hier gewoon veel teveel ‘ik’ dus .. wat deed jij voor het eerst in 2020 ? of wat herontdekte je en was ‘waauw’ ?

ik ga nog rap eentje toevoegen he.. de zon op mijn zwarte-jeans-benen, ze is er net .. 30 seconden ofzo. was al heel lang geleden dat ik die nog voelde !

en nu echt het afscheid

-x-

 

Energie Energie

Ik weet niet hoe het komt maar ik heb inspiratie !

Ik wil wat naaiplannen maken, jullie meenemen in mijn transitie naar meer plantaardig eten, mijn zero waste kerst kadootjes delen. Mijn moestuin geluk en ambities. Of al die eerste keren in dit bizarre jaar. Maar ja mijn dag heeft ook maar evenveel uren als die van u. En ik heb al veel teveel uren achter mijn computertje getokkeld. (en muizen gevangen en kippenpoortjes te repareren en joggen en eten maken en hondjes naar de dierenarts brengen en pubers naar school.) Maar voor de mensen met kinderen in huis, heb ik nog ne corona entertainment tip (misschien voor volgend weekend ?)

Tidder in de tork*

Dinner in the dark, ik denk dat je het zelfs als volwassene kan proberen !

Fijne avond en tot binnenkort !