Ik heb één woord voor het jaar 2019.
Thuiskomen.
Dat vat het jaar zowat samen.
In 2018 deed ik van grotendeels alleen ouderen, kort-tijds op adem komen.
Kei hard mezelf zoeken .. tegen de muren lopen en opnieuw beginnen.
Vechten … Piekeren.. Alles opnieuw uitvinden.
Vooroordelen in de praktijk brengen.
Juridisch jargon. Bemiddelen. Zoeken.
2018 was een héél moeilijk jaar.
Het zal voor mij persoonlijk in de boeken gaan als het moeilijkste jaar dat ik tot nu toe doorworstelde.
Maar eind 2018, vond ik #mijnlief,
en daarbij ook mezelf terug.
Dat wist ik toen nog niet.
Raar eigenlijk ..
ik dacht dat ik mezelf net gevonden had, en was bang mezelf weer te verliezen.
In gezelschap doe ik mezelf toch net altijd iets anders voor.
Ik had mijn ‘alenigheid’ nodig.
Zo hard nodig.
Dat ik niet wist of ik het wel kon.
Terug samenzijn.
Daarom ben ik zo blij hier te kunnen melden dat het kan.
2019 was het jaar waarin ik thuiskwam.
Ik kwam thuis bij mezelf.
Ik kwam thuis bij mijn lief.
Ik kwam thuis bij zijn familie.
Ik kwam thuis bij mijn fantastische vriendinnenkring.
Ja.. ik heb af en toe nog van die paniekskes.
Ik ben een gescheiden vrouw van 40.
Er zijn pluskinderen.
En ik weet niet hoe dat werkt.
En blijkbaar mijn omgeving ook niet.
(ik ga hier binnenkort echt eens een lijst met ‘wat niet te zeggen aan gescheiden mensen’ posten !)
Maar het is oke.
Het is méér oké dan ik ooit had durven dromen.
Soms moet je gewoon even op de bodem aanmodderen, opdat je de helderheid van het water weer ziet zeker ?
Ps Als je de posts van de laatste maanden bekijkt, de meeste gaan over puber gezaag of puber zorgen, dan heb ik wel een aanrader. Sinds ik geabboneerd ben op http://www.tishiergeenhotel.nl gaat het al véél beter 😉