Dicht

Dinsdag moest ik naar het werk.

Ja u leest dat goed.

Good old fashioned werken op hoofdkantoor.

Woensdag was een feest vrije dag.

Donderdag moest ik naar het werk.

Mijn ‘koffertje’ – een voor 3 euro in de kringwinkel gekochte laptoptas- stond in de hal. Stilletjes, gesloten te wezen onder de kapstok.

Ik heb het daar neergezet vorige dinsdag,
en ik heb het daar ’s ochtends terug aangetroffen.

Mijn badge, muis, headset, lader, papieren, nog een bakje met codes,.. alles stond netjes klaar. Geen onderdelen verspreid over mijn living tafel.

Tijdens de wandeling met de hond vanmorgen heb ik wel even gedacht:
F*ck man die data aggregeren, hoe gaan we dat ooit gedaan krijgen?

Maar voorts bleef die tas mooi dicht.

Oh man wat heb ik daarvan genoten. Het smaakt naar meer.

Het Nieuwe Werken

Ik weet niet of je dat kent mijn beste lezer .. ‘thuiswerken’.

Eigenlijk komt het erop neer.. je krijgt ne laptop en een armtierig headsetje.. en hup .. jij kan van thuis uit werken !  Internet, een apart scherm /toetsenbord/muis.. een degelijke stoel / buro moet je allemaal zelf voorzien..

De koffie moet je dan ook nog eens zelf zetten, maar het voordeel is in verhouding .. het kan in pijama !

 

Bovendien Thuiswerken is ideaal in examen periode tijd !!

Die kids moeten dat studeren toch zelf doen, maar op die manier kan je zien dat ze eten, dat ze geen eeuwigheid pauzeren, en kan je ze al eens nen appel onder hunne neus schuiven.

Maar dus.. zij mogen boven op de buro / hun slaapkamer om te studeren, ik bezig de livingtafel. Hun pc’s staan beneden, en kunnen alleen onder mijn toezicht gebruikt worden.  Normaliter is dat geen probleem 😉

 

Maar dus vandaag had ik een belangrijke meeting.. Laat, zo rond een uur of vijf,  en nr 2 had al gedaan. Met als gevolg dat wij rug aan rug achter onze laptop’s zaten.  Hij natuurlijk met een betere geluidsdempende headset als ik.

En ik weet niet of je dat kunt voorstellen,zo’n gamende tiener, maar dat produceert nogal eens wa decibels onder de vorm van scheldwoorden.

 

De meeting kwam niet goed op gang, er waren voor- en tegenstanders.. het was weer zo’n bom die ontploft was en die zo snel mogelijk beslist diende te worden. Ik voelde me kop van jut .. en ik niet alleen blijkbaar .

Er viel een pijnlijke stilte

en net toen riep de zoon  :   “Ik haat dit zo fucking hard ”

waarop de Expert reageerde met “allez toch één iemand die in deze discussie eerlijk is”

 

#Thuiswerken #zoals het echt gaat

 

ik ga 100% voor 80% *

Ik kan er niks aan doen.
Ik kan er zóóó hard niks aan doen…

Als ik iets doe, dan doe ik het goed.
Als ik iets toezeg, dan geef ik mezelf 120%.

Ik kan mij niet halfslachtig inzetten,
ik kan niet gaan voor ‘goed genoeg’.

Al x keren ben ik van job veranderd,
telkens vind ik die drive van het nieuwe,
ik ga ervoor .. en eens de sleur er een beetje begint in te komen,
dan ben ik weg.. op naar de volgende uitdaging.

Ik vind het zóóó belangrijk dat ik iets doe wat me interesseert,
waar ik een toegevoegde waarde heb, dat ik mezelf kei hard vastloop.

Ik wil iets doen met hart en ziel, en telkens zijn daar grenzen.

Grenzen aan de organisatie,
grenzen aan de mogelijkheden,
grenzen aan mijn eigen kunnen,
ik loop er dag in, dag uit tegenaan.

 

‘Agile’ doen we.. de ene korte sprint na de andere,
ondertussen ben ik al 2 marathon jaren verder,
honderden keren ben ik mezelf al voorbijgelopen
ik zwaai wel altijd vriendelijk   🙂

Ik ga géén gas terugnemen, gewoon omdat ik dat niet kan.
Voortaan ga ik wel één dag minder aan het stuur zitten.

Het zal een zware oefening in loslaten worden,

Maar hé.. oefening baart kunst !

* wat is dat tegenwoordig met die reclame jongens ?
2 percentages in één reclameke.. Ik vind dat verwarrend zenne !