Ik woon in Belgie.
Een klein landje, met altijd rare ingewikkelde wetten en regels.
Eerst is er al ‘het idee’. Dat om te starten een compromis is.. tussen verschillende regeringsniveaus, politieke partijen, experten, ik wil niet weten wie… Wij gaan nooit voluit voor één mening, neen wij moeten altijd van meerdere walletjes kunnen eten.
Dan hebben wij een afschuwelijke manier van communiceren, waardoor dat niemand begrijpt wat er echt bedoeld wordt. En als dat dan eindelijk ‘uitgeklaard’ is.. dan komen er bijsturingen. Ohja.. daar en daar hadden we niet aan gedacht.
Het is niet doordacht, niet goed gecommuniceerd en dan komen er x addendum’s waardoor je één of ander superbrein moet zijn om nog bij te houden wat het NU is.
Het levert goeie mopkes op – de hilarische powerpoint, de planning van de veiligheidsraad, over de bijsturingen… maar vooral ook frustaties.
Als ik ga winkelen, moet ik niet alleen mijn bezorgdheid/angst manage’n, (en nen ondertussen oh zo hatelijke weekmenu… grrr .. en het feit dat sommige dingen ook, nog steeds echt op op zijn.) Maar ook de sociale verwachtingen (mag ik die nu voorbij steken of niet.. en als ik heel beleefd even wacht voor een ander snauwen ze : ‘ja ik kan hier niet de hele dag staan wachten é’ euh.. ik deed niks he. ik stond gewoon. of soms vraag ik ‘mag ik?’ en dan krijg ik zo een blik.) Ja ik had geen masker aan oke !!! Dat was toch niet verplicht in de winkel ? Ik wist niet dat dat “niet verplicht maar sociaal toch wenselijk was” ik was gewoon allang niet meer geweest in die winkel.
Maar dus om maar even te zeggen, het alledaagse leven is zo al niet gemakkelijk.
En toen kwam er dit :(volledige tekst op VRT.nu)
De bezoekregels die vanaf zondag gelden, zijn vastgelegd in het Staatsblad. Daaruit blijkt nogmaals dat we niet zo maar met vier personen mogen afspreken. Als één van uw huisgenoten iemand gaat bezoeken, is iedereen in uw huis gebonden aan dat bezoek. Als u bijvoorbeeld kiest om bij uw moeder langs te gaan, is uw partner daaraan gebonden. De schoonmoeder bezoeken zit er dan zondag niet in.
Simpel gezegd mogen we onze “huisbubbel” uitbreiden met vier nieuwe mensen. Dat moeten altijd dezelfde mensen zijn, en zij mogen enkel bij u op bezoek komen. Knuffels zitten er ook niet meteen in, want u moet afstand houden bij het bezoek. Let er ook op dat u voldoende uw handen wast.
Zo staat het letterlijk in het Staatsblad: Een huishouden, ongeacht de grootte, mag thuis tot vier personen ontvangen. Deze vier personen zijn steeds dezelfde personen en maken al dan niet deel uit van eenzelfde huishouden. Wanneer een persoon van een huishouden bij een andere persoon thuis is uitgenodigd, dan verbindt zijn volledige huishouden zich, en zelfs indien deze persoon zich alleen naar de afspraak begeeft.
De leden van de nieuwe op die manier gevormde “groep” mogen thuis geen andere personen ontvangen, noch door andere personen ontvangen worden. Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder “huishouden”: personen die onder hetzelfde dak wonen.
Een moreel dilemma dus.. aah een kolfje naar mijn hand.
Weet je nog.. die keer dat je jong was en discussieerde.. mag je mensen opeten, en wie van deze groep zou je opeten ? Het was een leuke denkoefening. Of kijk maar naar de mol, de morele dilemma’s zijn zowat de basis voor het programma.
Denkt u even mee met mij:
- 1 huisgenoot kan anderen voor blok zetten
“Wanneer een persoon van een huishouden bij een andere persoon thuis is uitgenodigd, dan verbindt zijn volledige huishouden zich, en zelfs indien deze persoon zich alleen naar de afspraak begeeft.”
Voor Moederdag zal u dus moeten kiezen tussen uw eigen familie en uw schoonfamilie. Als u uw eigen moeder bezoekt, is uw partner daardoor gebonden. Ook als uw partner niet mee ging bij het bezoek aan uw moeder.”
Technisch gezien is het wel mogelijk dat uw beide moeders op bezoek komen bij u thuis. Maar zoals u begrijpt, zijn er dan weer andere beperkingen.
Dus in uw gezin .. wie heeft de finale keuze ? wie heeft het hardste nodig ? wie roept er het luidst ? wie onderhandelt het best ?
- een gezin van 4 is oke.. maar dus een gezin van 5 of 6 moet bezoek vragen en mag BIJ NIEMAND op bezoek ?
Alleen in stukjes? Wat als er maar één is die kan rijden ? (Deze kanttekening eerder praktisch van aard, stel dat ik nu op de baan ben met 4 kinders, gaan de flikken mij toch geen boete geven? dus ik zou denken.. gezinnen van meer dan 4 mogen een beetje creatief met deze info omgaan. 1 bubbel worden 2 bubbels.. dat is volgens mij de pointe. (mijn mening hé.. mijn interpretatie)
- wederkerigheid: als jij mensen kiest, moeten die mensen u ook kiezen
jaja boven hun moeder hé !!
- voor de volgende weken. het vraagt dus enig engagement.
Ga jij nu bij je moeder op bezoek, dan mag je moeder ALLEEN jou ontvangen. Dus ga je maar best ELKE WEEK op bezoek. Ahja ocharmkes uw moederke.
- En dus .. veel meer dan het kiezen tussen ‘moeder of schoonmoeder’ is dit voor een moeder met meer dan één kind, het kiezen tussen welk kind (en bijhorende bubbel) Je kan maar beter hopen dat die kids nog single zijn OF anders zal dit een zeer pijnlijke keuze zijn. Welke criteria hanteer je? Speelt Risico (Hoe betrouwbaar is de andere partij ?) Afstand ? Band? Heeft het kind het nodig ?
En als je dit dilemma hebt uitgeklaard, dan dient de volgende boodschap zich aan “Hoe communiceer je dit ?” Zoals Wouter deprez het zo grappig zegt: ‘we kregen nog geen enkele uitnodiging. ik beleef de stress van de verjaardagsfeestje helemaal opnieuw.’
‘Ja ik wil u… wil jij mij ook ?’ het is niet alleen een verjaardagsfeestje Wouter.. het is aanvragen.. aanvragen van engagement van gezin tot gezin.
Of het telefoontje waarin je moet zeggen.. neen we hebben al iemand.
Het is een leuke hypothetische vraag. “Wie zou jij kiezen ?”
Nu de vraag veranderd is naar “wie kies jij ?” nu doe ik niet meer mee.
Ik spel het spel niet mee.
Het is niet leuk.
Het voelt een beetje als plots verplicht worden te trouwen.
Neen, dat hoeft niet voor mij. Dankje.
Ik ben goed in mijn gezin, we gaan er niemand bijnemen. Ik beslis zelf wel op mijn tempo, wanneer ik terug buiten kom.
En hoe verleidelijk de vraag ook is, om aan iemand nu te stellen.. en jij ? al beslist ? ga ik dat niet doen. De vraag is voor de meeste mensen gewoon pijnlijk denk ik.
Liebest 