Ken je dat gevoel dat je iets illegaals aan het doen bent ?
Dat je elk ogenblik betrapt kan worden ?
Dat je al minstens een uur lang, je super verdacht aan het gedragen bent ?
Neen ? Awel ik ook niet, tot vorige week.
Het was spannender dan een escape room, en daarom neem ik u graag mee in een doordeweekse zaterdag van een enthousiaste Liesbeth.
Het leven is al saai genoeg é mensen.. komaan geef toe.
Een beetje adrenaline every now and then 😉
Hoe kwam het dat ik mij in deze positie bevond ?
Tja dat is eigenlijk al bijna een verhaal op zich.
Mijn lief dus. Die had recent wat slechte ervaringen met immokantoren.
Bovendien is dat een Grondig man, die dingen graag Goed en Eerlijk (jaja mét hoofdletter) doet.
Dus toen zijn appartement verkocht moest worden, was hij er klaar voor, hij had al alles zelf in orde gebracht.
Nieuwe elektriciteitskast, nieuw asbest attest, nieuw EPC certificaat, gepoetst, foto’s gemaakt ….
Dus buiten het feit dat hij geen zin had in dat huichelachtige verkoperspraatje , wou hij ook graag de controle: over de foto’s, wat er gezegd wordt, wat er verzwegen wordt.
(als makelaar is het makkelijk ‘ik weet het niet’ te zeggen, terwijl een koper toch recht heeft op eerlijke info)
Dus was het besluit gauw genomen. Waarom zou hij dat appartement niet zelf op immoweb plaatsen ?
Zogezegd zogedaan. Maar het aanbod appartementen te koop, overstijgt blijkbaar ruim de vraag.
Er was wel interesse , maar er was toch geen sprake van overrompeling. Toen we zelf huizen bezochten moesten we er supersnel bijzijn, maar dit was nu precies toch niet het geval.
Dus we waren ietwat teleurgesteld. We gaan daar niet over liegen. Het was minder snel weg dan gehoopt. En die makelaars die surfen ook op immoweb, en prijzen zichzelf en hun gigántisch klantenbestand aan,.. maar zouden we hiermee rapper geholpen zijn ? Dat wisten we niet.
Zo bezoekers ontvangen is wel vermoeiend. Ne datum afspreken, poetsen, .. maar dat moet je zowiezo doen, dus een partij (makelaar) minder maakt het alleen maar makkelijker.
Na enkele van die afspraken, zagen we echter plots een ‘3ra open huizen dag ‘ verschijnen. Dat leek ons ook wel tof . 1u uw kot openstellen, je kan binnenvallen naar keuze , zonder op voorhand een afspraak te moeten maken, dan gelijk een paar bezoekers doen (of een hele hoop waarom niet) en dan ben je er vanaf ?
Er waren 2 appartementen die meededen in dezelfde straat, met 30 min tussen, dus wij stelden ons eigen ‘opendeur’ uur overlappend met deze 2 in. We zagen de honderden bezoekers al met hun gsm in de hand van appartement naar appartement trekken . Jaja, ons broodje was gebakken, dat dachten we toch.
Tja bedacht ik me toen, wel jammer. Want als je op je eigen apt zit te wachten, dan merk je niets van de bezoekers op de andere.
Zou er echt zo een stormloop zijn in die andere apt? Die wij mogelijks misliepen ? Zal ik in mijn auto gaan zitten om te spioneren ?
En zouden de mensen dat wel gezien hebben op immoweb, die toevoeging van die ‘opendeur’? Kom, we maken een affiche.
Of nog beter ne flyer. Als ik daar dan toch zit/sta .
We maken ne flyer, ik vat post voor dat appartement, en alle gelukkige potentiële kopers die het andere appartement verlaten, spreek ik aan, en duw ne flyer in hun handen met de vriendelijke vraag of ze ook niet langs willen gaan bij de buren. Dat was het plan. In theorie niet zo .. spectaculair.
Ik dacht dat ik dat wel zou kunnen. Hoewel dat “mijzelf opdringen” natuurlijk ver buiten mijn comfort zone ligt, iemand moest het doen.
En dat kan ik wel, de vuile werkjes, de dingen die een ander niet wil doen, dat is mijn specialiteit, denk ik.
Dus zo trok ik op een super koude februari ochtend mijn handschoenen en stoute schoenen aan, en ging ‘posten’ bij het naburige flatgebouw.
Ne walky talky had ik niet bij, maar met ne gsm tegenwoordig kan je ook contact houden.
Eerste stap: verkenning. Gaan kijken of ik dat appartement/ deurbel vindt, zodat ik de juiste mensen zou aanspreken.
2 minuten voor tijd stap ik die traphal binnen, Check. Er hangt ne sticker aan de deurbel. Oh eigenlijk kan ik gewoon een uur hier in de hal wachten ? Dan ziet niemand mij , alleen de mensen die naar binnen- en buitenkomen. Dus alleen de bewoners die op ne zaterdag ochtend hun vuilzak willen buitenzetten gaan dan denken , wat doet dat mens hier ? Lap, daar komt al iemand naar buiten.
Kom Liesbeth bewegen, hier niet blijven staan. Dat is te verdacht. Stap 2 was de garage box in kaart brengen, het zit allemaal in de voorbereiding ! Hup !
Ik bel even naar hoofdkwartier. De info over die box aub, terwijl ik zo nonchalant mogelijk naar de garagebox’en wandel. Lap zeg, de dame die me net betrapt aan de deurbel, opent de garagebox die mij in het telefoongesprek wordt doorgegeven, hopelijk heeft ze mijn telefoongesprek niet opgevangen . Ze rijdt weg. Roze muts, ik verspreid haar signalement. Achter mij opent plots de terrasdeur zich, het appartement op het eerste verdiep zou hét te verkopen appartement zijn. ik zie een been buiten steken. Geen 3 seconden. Huh wat ? ik ben met verstomming geslagen ? zijn de eerste bezoekers al binnen ? ik heb die gemist. Hoofdkwartier heeft een goei idee, de makelaar. Bekijk de makelaar zodat je weet wie je géén flyer moet geven. Raar maar dat been dat ik even zag was een jogging broek. Niet echt een makelaar’s outfit.
Goei idee, maar het zal voor volgende poging zijn.
Ik loop al een kwartierje héén en weer voor het gebouw, als er plots op het 2de verdiep een andere persoon op het terras komt te staan. Met zijn jas aan, houdt hij mij in de gaten, of die indruk krijg ik toch.
Ik besluit om me even tegen de voorgevel te verschansen , op die manier zijn er minder mensen die mij in de gaten kunnen houden. Oh man dat stadsleven met al die ramen waarachter mensen kunnen zitten. Grrr. En weer gaat er een terrasdeur boven mij open. Ik sta zo dicht onder het terras da Ik hoor “en hier zie je een prachtig staaltje architectonisch beton”. Toch niet weer ne gemiste bezoeker denk ik, van enthousiasme kom ik natuurlijk meteen vanonder het terras uit. Ik geef mijn positie en anonimiteit op, om een blik te kunnen werpen op de makelaar.
Lap zeg, die is gewoon aan het facetime bellen met zijn lief. Vals alarm, Ik maak me hier stilaan belachelijk é, ik ga echt wat meer moeten opletten.
Er passeert een wagen. Die rijdt super traag. Er zitten 2 mensen in, een passagier, die behoorlijk oud lijkt, en een grondige blik werpt op het gebouw.
Ja .. we hebben prijs denk ik. Maar de wagen rijdt door tot de allerlaatste parkeerplaats .. echt ettelijke ingangen van het gebouw verder.
Terwijl er voor de deur zoveel vrije plaatsen zijn, en die man echt niet zo jong meer leek te zijn.
Kom nog eens bellen, even de voortgang doorgeven, en bellen is ook altijd wel een goed excuus om ergens voor een gebouw wat langer dan normaal te staan wachten e?
Zo voor het vertrek of het binnengaan een telefoontje doen ? Dat is echt de doodnormaalste zaak van de wereld. Mezelf even een houding aanmeten.
Hoofdkwartier deelt mijn enthousiasme over de wagen niet. Zij denken dat er een slagboom is, en dat mogelijk kopers, zowiezo te voet zouden moeten gaan.
Ik besluit even tot aan straat te wandelen, deze info te checken. Niet dat ik iets anders te doen heb, ik sta hier al een eeuwigheid en van die stormloop is er voorlopig geen sprake.
De aangeklede man van op terras 2 , neemt de fiets en rijdt weg zonder mij aan te spreken. Oef. Opluchting. Wel verwarring.
Er is geen slagboom, en nu ben ik die 2 mensen kwijt. Waar gingen zij binnen ? En ook hoe rap kunnen die gaan zeg ? Dat was een oud meneerke ?
Het zal toch niet waar zijn é? Heb ik nu het enigste koppel bezoekers gemist ?
Er zit niets anders op dan geduldig af te wachten. Enkele minuten later, verschijnt er een dame met een lange sjaal en een man op het terras.
Ja ziedewel, het zijn ze toch ! Ik had gelijk !
Geduld Liesbeth geduld. Deze ga je echt een fly’er kunnen overhandigen. Al die tijd zijn er geen mensen buiten gekomen.
Allez jawel, iemand met een kast, die enkele minuten later zonder kast terug binnenging. Iemand die uber eats kwam afgeven en iemand die ubereats kwam ophalen. En mij vies bezag.
Bovendien begon er ne verhuis in de ingangshal ernaast, dus werd mijn bewegingsruimte wat kleiner. Die verhuizers moesten mij ook maar niet te hard in de gaten krijgen, want hoe verdacht gedraag ik mij wel niet. Sebiet bellen ze de flikken?’
Moet je weten, er zijn mensen die zich vrijwillig inschrijven voor programma’s als klopjacht hé? Ik ben na één uur al paranoia.
Dit moet goed lopen, dit koppel, komaan uw beste beentje, anders heb je hier een uur voor niks gestaan.
Gewoon wachten liesbeth. Ah kijk ze gaan naar de garage box kijken, en nu nog een praatje met de makelaar. Oh dat duurt lang mijn geduld raakt op.
Ik ben vrij zeker dat dat hun auto was, allez kom ook niet 100% want ja, die sjaal zag ik niet. In de auto leken ze ouder, dan op het terras. Maar kom , laat mij wat dichter naar hun auto gaan, ipv op enkele passen te staan luisteren. Ik kan ze dan daar ook onderscheppen als het moet . Damn ze zijn weg ???
Dat meen je niet hé. Ik wandel 5 meter met mijn rug naar hen en ze zijn in rook opgegaan. Hoe kan dat nu ?
Zouden ze naar de tuin zijn ? Zijn ze terug naar binnen ?
Komaan man, dit is niet meer leuk.
Die man leek echt alsof hij niet zo goed ter been was, hoe kan het dan, dat die zo magisch kunen verdwijnen.
Ik besluit toch maar terug dichter te gaan. Oh my god, hoe kon ik de achterkant van het gebouw vergeten, de tuin. Lap verkeerde analyse van situatie he.
Ah oke, ze staan in de hal. Wat na te bespreken.
Komaan, Ik grabbel al mijn moed bij elkaar.
De makelaar is weg, ga en doe uw ding.
Ik steven recht op mijn doel af, 10, 20 meter, maar als ik ze nader besef ik .
Er is iets fout, ze praten niet meer.
Ze staan en wachten.
Ze wachten op iets.
Damn die makelaar gaat terugkeren met een mappeke.
ABBORT mission ABBORT mission.
Ik had mijn blad al in de hand en was op 2 meter van hen genaderd, als mijn hersenen ingrijpen.
Te vroeg liesbeth te vroeg.
Ik prijs mezelf om mijn heldhaftig en kordate optreden en probeer mijn hartslag en bloeddruk onder controle te krijgen.
Ik lijk een marokkaans verkoper die u zijn louche winkelke probeer in te lokken. Of ne flyer voor een discotheek.
Uiteindelijk blijkt het een heel lief vader/dochter koppel, ze willen gerust nog een apt bekijken dat ze online niet gezien hadden, en vinden het superlief en helemaal niet awkward dat ik hun zo heb aangeklampt . ik begeleid hen tot aan de andere parkeerplaats en droom al .. Dat dit enige bezoekerskoppel van die mega openhuisdag een bod gaan uitbrengen op mijn lief’s appartement en dat dit verhaal nog een idyllisch staartje krijgt.
PS er is nog wel een addendum:
Wat betreft het 2de appartement sprak mijn vriend in laatste instantie ook een koppel aan dat wel/niet dat apt kwam bezoeken maar dus wel degelijk op prospectie waren om te investeren in vastgoed.(en ik lachte hem bijna uit toen hij ook twijfelde, aanspreken of niet)
PS2 de jogging broek was een zoon die met zijn ma in diezelfde blok woonde, later bezochten ze ook dat 2de heel fancy ingerichte appartement zagen daar onze affiche in de inkomhal, kwamen langs en wisten zo te zeggen dat de makelaars bevestigden. Geen andere bezoekers geweest.
PS3 ik denk dat dochter vader niet overtuigd heeft gekregen van zijn huis om te ruilen voor een apt, of da thij er nog niet klaar voor was, want tot op de dag van vandaag. Geen nieuws.
Liebest 