Gisteren hoorde ik op het radio journaal dat er 9 manifestaties zouden zijn in Brussel waarvan er 3 verboden waren. (Aanhangers van Jürgen Conings, Internationale mars tegen coronaregels in Europa, en La Boum 3) Raar dat we altijd focussen op wat niet mag. Welke 6 wél toegelaten werden kwam niet aan bod, dus ik zocht het even voor jullie op:
- Zorgpersoneel
- Vredesbeweging Midden-Oosten
- Aanhangers Koerden
- Pleitbezorgers voor Oeigoeren
- Pleitbezorgers mensenrechten in Turkije
- Tegenstanders van Wit-Russische regime
Klinkt in mijn ogen al een stuk positiever. Maar wat is nu mijn verhaal ?
Mijn Lief zag in de knack deze advertentie:
Niets speciaals voor u waarschijnlijk, maar in een ver verleden werkte ik in dat gebouw van ‘de royal belge’. Correcter zou eigenlijk zijn om te zeggen: ik werkte voornamelijk in het IT gebouw er vlak naast. Het was verbonden door een ‘passerelle’. Lunchen en vergaderen, parkeren, de kids in de zomer afzetten, dat gebeurde in het bronzen Kruis, omringd door vijvers en wandelpaadjes.
(google maps gaf me onderstaande foto)
Ooooh wat was ik jong (en naïef en ambitieus) in die tijd.
Ik herinner me nog haarfijn de sollicitatie. Zo gaf ik nog borstvoeding aan nummer twee toen ik de vraag kreeg: Ja maar hoeveel kinderen ga je nog kopen ? We willen niet dat je teveel afwezig bent. Verschillende carpool teams passeerden de revue, vooraleer we konden gedelokaliseerd en daarna zelfs thuis konden werken. Van een jong afgestudeerde kempense boerendochter naar een brusselse pendelaar’ster die meteen in een 100% franstalig team belandde.
Het moet dus ook méér dan een decennium geleden zijn, dat diezelfde persoon aan mij vroeg: ‘Ga je over de middag niet mee lopen in den bos?’ Ik moet nogal verbrouwereerd gekeken hebben als antwoord want tot op de dag van vandaag zegt mijn Lief: ‘Gij dierf gewoon niet, gij bangschijt.’ Alsof ik zijn goeie bedoeningen in vraag trok.
Vermits het nog steeds tijden zijn waar er bitter weinig te doen is, trokken wij dus naar de vorstlaan. Ik hoopte een blik te werpen op het zwembad. (foto van het immokantoor) Jaja de ramen daar dat was refter ! Daar zat ik wanhopig mijn best te doen om te kunnen volgen in de ‘wie wordt multimilionair’ van de walen. Nam ik afscheid van een collega met een hersentumor. Kregen de veel te jonge kids een croissants voor ik ze op hun kousevoeten in de opvang dropte.
Aansluitend zouden we een bos wandeling maken, mijn Lief zou tonen dat dat bos van Tervuren, tot aan het Zoniën woud gaat. – En dat ik geen schrik moest hebben 😉 –
Groot was onze teleurstelling.
Ons bezoek aan Doel was er niks tegen.
Verlaten. Kranen. Afval. Overwoekerd. En die nieuwe appartementen dan ?
Het bleek één promotie stunt te zijn. De foto’s zijn ‘plannen’. Het IT gebouw is net neergehaald en één hoop steen/metaal. De werken waren net gestart.
Van een opendeurdag was er geen sprake.
En aangezien het de hele dag bleef gieten, hebben we het ook maar op een kleine wandeling gehouden. Door en doornat waren we na 3 km.
Om de beurten elk een slippertje op het modderige pad was voldoende.
Even installeerden we ons nog op ons eerste terrasje, maar de parasol was te klein, de wind te koud en de regen véél te nat. We hielden het dan maar op een ‘trip down to memory lane’.
Liebest 