Toen Elvira geboren werd, zagen haar ouders het meteen. Ze had een prachtig donker rood hart. Het zag er kwetsbaar uit. Dus bedekten ze het met de dikste kledij. Elvira groeide op en wist niet beter dat iedereen over zo’n hart beschikte. Trots toonde ze het aan de andere kleuters. Vol nieuwsgierigheid prikten ze er in. Het deed pijn. Ze opende het deurtje in haar borstkas en stak het vlug terug weg. Nieuwsgierig vroeg ze of ze de anderen hun hart mocht zien. Hoe ze ook aandrong, ze kreeg niemands hart te zien.
Thuisgekomen vertelde haar mama dat het een geheim was, en dapper hield ze het jarenlang verborgen. Ze ontmoette Kristina, een meisje even opgewekt en vrolijk als haarzelf. Het klikte meteen. Ze werden beste vriendinnen. Elk vrij moment zaten de meisjes bij elkaar in de buurt. Zoals het altijd gaat met meisjes, groeiden ze naar elkaar toe en op een dag toonde Elvira haar geheim. Ademloos keek Kristina toe, opende ook haar eigen deurtje en toonde haar hart, het was niet mooier, het was niet lelijker, het was anders en even prachtig..
Vanaf die dag ruilden ze van hart, ze zorgden heel goed voor elkaar, nog beter dan ze voor zichzelf zorgden. Een eindeloze jeugd later, brak de dag aan dat Kristina moest verhuizen. De twee donkere bloeddoorlopen harten, werden een laatste keer opgeblonken en terug geruild.
Het deed pijn .. verschrikkelijk pijn. Elvira haar hart ging trager kloppen en verloor zijn glans. Hoe hard ze ’s avonds voor het slapengaan ook wreef en poetste .. het leek wel alsof het definitief beschadigd was.
Zó verloor ze de moed en besloot ze het sleuteltje op te bergen. Samen met haar hart borg ze haar onschuld weg, haar oprechtheid en haar eeuwige enthousiasme, een onuitputtelijke bron van liefde.
Het ging goed,
dat probeerde ze zichzelf toch wijs te maken… jaren gingen ongemerkt voorbij ..tot ze op een dag het sleuteltje terugvond onder een dikke laag stof.
Nieuwsgierig als ze was deed ze voorzichtig haar deurtje open.. en daar was het.
Het straalde .. het blonk .. vol trots stond Elvira er weer ! Nu zou ze het allemaal anders doen ! Ze ging naar een kleermaker, liet een jurk maken waarin een opening zat, zodat iedereen haar prachtige hart kon bewonderen terwijl het klopte.
De reacties waren positief, meer mensen stelden hun hart open. Weldra overspoelde het land in een vloedgolf van mededogen en naastenliefde.
Alleen het glazen deurtje.. dat bleef nog even dicht.
Elvira zag overal Liefde, ze was omringd met positieve mensen en intens gelukkig, maar toen er een Prins uit een ver koninkrijk langs kwam, waagde ze toch haar kans.
Die warme zwoele avond, trok ze een wit lang kleed aan, deed haar mooiste oorbellen in en kamde haar lange haar. Het werd een fijne avond .. en in de late uurtjes voelde ze zich zo op haar gemak dat ze maar meteen haar Grote troef toonde.
De Prins begreep het niet, waarom liep ze hier zo mee te koop, ‘wacht nog even meisje’ antwoordde hij. Maar Elvira kon het niet laten, ‘dit ben ik’ antwoordde ze, ze opende het deurtje, haalde haar hart eruit en legde het op tafel.
De Prins keek naar de kloppende bloederige handel en wist niet wat hij ermee aanvangen moest.
Liebest 