omdat sommige dagen te ver’regen’d zijn
dat zelfs een regenboog de boel niet meer kan opklaren
daarom deze foto
de zonnebloem .. in het natte geheel..
Month: juni 2015
Alles voor hun geluk
Op een gelukslezing van Leo Bormans,
ontdekte ik volgende feit :
Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste ..
Het zou te maken hebben met de vrijheid en de autonomie die het fietsen met zich meebrengt.. ipv het rondbrengen van de kids met de wagen van school tot hobby’s.
(voor wie meer wil lezen :
http://blokvijf.nl/2014/artikel/geluk-op-de-fiets
http://www.goedgevoel.be/gg/nl/575/Gezin/article/detail/2311123/2015/05/06/Leer-je-kind-gelukkig-te-zijn.dhtml)
Ik kan me er wel in vinden..
de frisse lucht, de beweging, het contact met de natuur (ja wij wonen op de buiten), de stilte, de seizoenen, de dieren onderweg, zo zijn de gesprekken op de fiets.. ook van héél andere aard dan in de wagen. (en geen geruzie over wie ‘vanvoor’ mag zitten, de radiozender of het gezaag over meezingen)
de ene rijdt wat voorop rijden, de andere vertelt wat,
we stoppen voor een slokje of een koek,
het schept een perfecte ‘cool down’ periode tussen de opvang en thuis.
maar dus .. voor het ultieme geluk, moeten ze .. zelfstandig fietsen ..
als in zonder mama ..
-zucht-
Gisteren won de dochter een fietstas met de ‘Belgerinkel naar de winkel’ actie.. dus de laatste hinderpaal (de té zware boekentas) was ook overwonnen.
en dus kwamen ze vandaag alleen naar huis (onder het alziende oog van de studerende tiener)
-zucht-
het is toch loslaten..
gelukkig hebben ze een nogal afgezonderd van verkeer – traject
PS voor de geïnteresseerden, Leo heeft een héél tof boek over geluk voor kinderen (zie mijn goodreads)
PSS eerder deze week : de zoon met zijn fiets in de opvang bedenkt creatieve spellekes: fiets-voetbal bvb met een ontplofte band als gevolg.. na al dat slippen moet je wel té voet naar huis.
PSSS kent ge de afritsbare broeken nog ? ideaal voor bij fris ochtend weer !!
Aardbeienijs
Hitte..
Wolken
Onweer
ik geniet daarvan (en betrapte de kroost)
de wind die opsteekt, het geluid van de regen,
de bliksem even mooi als vuurwerk
de dag erna een verjaardagsfeestje
en nog een zomerse dag ..
Vakantie met een grote V
en om het niet te vergeten..
500gr aardbeien, 75gr stevia, 250gr magere yoghurt .. dat geeft excellente aardbeienijs !
en het recept voor de overheerlijke aardbeien limonade vind je hier (extra lekker met ijskoud water en veel ijs !)
dit weekend had al wat een weekend nodig had !
Oma – Blup Blup Blup
Met deze cryptische omschrijving -gevolgd door een handgebaar dat verdrinking moet symboliseren-
duidt mijn bijna 9 jarige dochter aan, dat ze bezorgd is om het milieu.
Meer bepaald de stijging van het zeewater, aangezien haar oma nogal dicht bij de kustlijn woont.
(4 meter boven de zeespiegel als ik deze info correct interpreteer)
en dus..
gaan wij zoveel mogelijk met de fiets !
Natuurlijk is ‘zoveel mogelijk’ een relatief begrip,
vermits ik op 45 km van het werk woon,
er een nogal druk leven op na hou,
worden meeste boodschappen gepland en ‘onderweg’ opgepikt.
Toen Riet en Kelly opriepen voor het korte ritten project, dacht ik ook .. waarom niet ?
Ik woon in het hol van Pluto, dus zo moeilijk kan dat niet zijn.. wat ligt er eigenlijk binnen deze opgelegde 5 km ratio ? even surfen bracht me het volgende plaatje
oh wauw .. dat valt beter mee dan gedacht .. de zaterdagse markt zal net niet lukken, maar mijn favoriete bloemenwinkel en zelfs de Jbc liggen binnen dit traject ! Mmmm.. 5 km heen én 5 km terug? Dat in combinatie met de dansles voor de dochter zal toch niet lukken voor haar. Toch niet op deze superhete dag – ze zag al vuurrood van het school-thuis traject. Misschien moet ik het eens over doen met 2,5 km ? (dat is nog vogelvlucht ook hé)
De bakker (en de bib) in het weekend doe ik al vaak met de fiets, .. de uitstap naar het containerpark zal dan ook met de fiets moeten (ai ai , waar moet dat papier?)
Teleworking dag vandaag zorgde ervoor dat ik de fiets al op kon vanmorgen om de kids naar school te brengen ! We zagen een konijntje en de zoon (helemaal zijn ma) reageerde met .. “Ziedewel waarom het zo tof is te fietsen.. de verrassingen onderweg ! ” *
Ik registreerde vandaag dus de eerste 5 km, en moest kiezen voor welke groep, sorry dames, ik heb de werkgever laten voorgaan op jullie. Ik denk dat ik het fietsen deze maand toch vooral zal moeten hebben van dat telewerken 😉
‘k Was eigenlijk super tevreden met die opmerking van de zoon, hij sputterde sinds begin 2015 altijd zo tegen bij het woord fietsen, terwijl hij vorig jaar zo enthousiast was. Vreemd eigenlijk, ik deed al eens een héél jaar van telework = fietsen, het verslag (met foto’s) vind je hier. Waarom ik gestopt ben weet ik eigenlijk niet .. zeker niet nu ik herbegonnen ben !
Going back in time – de telefooncel
Hebben jullie dat ook ?
Eens de paasvakantie geweest is,
Dan zijn daar die verlengde weekends,
En plots is het juni .
Er zijn gewoon tijden van het jaar die sneller gaan dan andere…
Er moet vanalles geregeld voor examens en vakantie,
En een last minute verjaardag feest … sorry Robbe..
Ik kan me niet één keer herinneren dat ik het lang van tevoren gepland heb.
Maar wat meer is…
Hij wordt 11 vandaag !!
11 begot,
Ik heb er precies een 5tal jaar van gemist.
Klaarblijkelijk zijn we al 2015..
Ik kan het mij nog zo herinneren dat ik 2006 noteerde of 2008
2011, was dat niet gisteren ?
Waar zijn die tussenliggende jaren heen ?
Hij wil een smartphone.
Niet zozeer om te bellen.
Wanneer we aan de ontbijttafel discussiëren over de vrijheid die gepaard gaat met de gsm, proberen we in gedachten telefoonhokjes te vinden, hier in ons dorp.
Kunnen jullie je niet één keer herinneren in een hokje gebeld te hebben ? is mijn vraag.
copyright foto : http://www.nete.be
Hij herinnert zich de draaitelefoon van zijn oma nog, en hij heeft ook al eens met een vaste lijn gebeld !
Alsof dat zou tellen. Ik weet nog dat de oudste toen hij peuter was, het zalig vond tijdens het wachten er mee te spelen: Zoiets exotisch en bizar.
Mijn herinneringen gaan veel verder : vakantie gesprekken,
Zelfs nog toen de gsm al bestond, maar dat zo duur was in het buitenland, dat er daar toch vreemde muntjes of een belkaart ..
vooral om het thuisfront op de hoogte te brengen dat iedereen nog leefde.
Vooraf goe nadenken over wat er gezegd gaat worden, en ieder ff aan beurt komen.
Het thuisfront moest de boodschap ‘doorgeven’ aan de andere familie leden,
En het bellen werd aangevuld met postkaartjes.. waar zitten ze ondertussen?
Weken weg (zo leek het) en het deed echt deugd, iemand zijn stem te horen.
Of de telefoongesprekken met mijn eerste lief.
Ik had mijn ouders nog niet eens op de hoogte gebracht van zijn bestaan,
Of hij belde.. liesbeth, het is hier één of anderen bond voor u..
En dan met rode kaken in het midden van de living, waar iedereen het kon horen..
De relatie heeft niet lang stand gehouden..
Hij vond dat ik zo afstandelijk deed aan telefoon
(en ik kan hem geen ongelijk geven .. ik had een groot luistervinkend publiek)
(en onzen liefdesbrieven stelde ook niet veel voor)
Ook later als het nieuwe lief op kot zat, vond ik het verschrikkelijk .. te moeten bellen waar iedereen bijzat. Bovendien moesten daar afspraken over gemaakt worden, wanneer er zou gebeld worden, want ook hij had geen telefoon.
Ik kocht me een belkaart.. stiekem.
En na de mis op zondag, stopte ik aan een telefooncel…
ik kon niet te lang bellen om mijn ouders niet ongerust te maken,
maar ik had toch 5 minuten privacy om de ruzie van zaterdagavond bij te leggen.
Al de telefoonnummers van mijn vriendinnen toen, ken ik nog steeds uit het hoofd.
Vooral afspreken deden we volgens mij, want langer dan 3 minuten en mijn pa riep : ‘zeg, dat kost geld hé !’
Ooit heb ik, tijdens het babysitten op oudejaarsnacht, naar mijn lief gebeld,
bij de volgende babysitbeurt, waren ze erop uitgekomen, want het was een nummer ‘buiten de zone’ geweest.
Ik moest het toegeven met schaamrood op de wangen, kan me niet meer herinneren dat ik ooit zo betrapt gevoeld heb.
De telefoon, bewust met korte draad en in het midden van de living, zorgde ervoor dat ik belde als mijn vader:
Beetje nors, to the point en kortaf .. zoals het wekelijkse ‘kom je me halen , ik sta aan het station’
Oh boy.. wat was ik blij toen ik op kot ging (en leerde chatten in de pc klassen)
Ohja bij onzen ‘doop’ hebben we om ter meeste mensen in een telefoonkotteke gedaan (erin is makkelijker dan eruit, de naar binnen klappende deuren gingen bijna niet meer open) en nog later op de avond; een ‘supermanneke’ .. ik en een mannelijke collega hebben in telefooncel van kledij moeten wisselen .. gelukkig dat die hokjes toen nog dicht waren.
Ook dat zijn telefooncel herinneringen zeker ? 😉
’s Avonds in bad vraagt de dochter :
Mama, wat gaat er uitgevonden worden in de toekomst waarvan dat ik dan later kan zeggen dat bestond niet in mijnen tijd, en alles was toen anders ?
Liebest 