Een volle maan
op een stokje.
Net een lolly..
Month: oktober 2015
Ge denkt teveel na, doe eens gewoon.
Hij kwam nog ne keer..
Hoop was deze keer het thema:
“Hope is the fuel that feeds the desired action.”
Ja, ik zat deze keer naast een sceptische ex-collega waardoor het commerciële karakter van zijn zogenaamd inspirerende betoog, me nog net iets meer stoorde.
Maar heb ik er iets aan gehad ? Ja.. ik vind dat tof om bij dergelijke zaken stil te staan.
Ik vind het leuk om te weten dat je van zwemmen (méér dan welke andere sport ook) statistisch gezien gelukkiger wordt, en dat je je kinderen moet meegeven om te dromen en vooral dat ouder worden leuk is ! Dat ook een bibliotheek bezoeken en boeken lezen je .. je geluk statistisch vergroot.
Ik vind het ook logisch dat je aan een positieve houding moet werken, dat je eraan moet werken (ik zal mijn doe-kaartjes eigenlijk eens terug vanonder het stof moeten halen) en in die zin ben ik actief bezig met optimist’ischer worden.
Ik ben eigenlijk altijd een zoek’er geweest, en ben precies recht van het puberen in ne midlife crisis gestapt..’is dit het nu?’ het is een vraag die me samen met een heleboel andere vragen geregeld parten speelt. Toen ik in de auto nog even wou na-filosoferen kreeg ik goeie raad van ons ma:
“Ge denkt teveel na, leeft eens gewoon.”
Dat zal me dus niet lukken 😉
Er was maar één wrang plaatje.. 2 doe vragen..
We moesten onverwacht complimenten aan de buurman geven. Mijn (ex-)c ollega moest snel nadenken en somde vanalles op.. het enige dat ik onthield ..
‘je gaat ongetwijfeld nog steeds koffie halen voor collega’s uit je nieuwe team’
ik moet Leo gelijk geven, dat ene kort momentje, dat onthou je vooral uit de lezing.. toch een beetje wrang.. koffie halen, en neen ik breng er geen meer mee voor mijn nieuwe team.
De 2de was een vraag “Ben je nu gelukkiger dan 10/20 jaar geleden ?” – ik antwoordde als bijna enige neen – en voelde me er achteraf slecht door..
Komaan .. antwoord eens eerlijk ..
Wanneer was jij het gelukkigste ??
Voor u getest : lachyoga
oké oke ..
niet voor U getest, voor mijzelf 😉
De laatste keer dat ik de slappe lach had, ik kan het me niet meer herinneren.
Dat kan toch zo’n deugd doen, eens goed lachen.
Dus toen mijn werkgever na de uren een sessie ‘Lachyoga’ organiseerde schreef ik me meteen in. De opkomst: een bende openminded dames, geen bekende gezichten.. de plaats: Recht van de buro naar een leeg vergaderzaaltje .. Het topic: lachen op commando.. ging dat wel lukken ?
Kan ik mijn rationele ik uitzetten en gewoon doen ?
Het antwoord is ja.. ik kan dat !
Het ging met ups en downs, niet elke oefening lach me 😉 .. maar hey .. het was mijn 1ste keer.. De begeleider had een zeer hartelijke, aanstekelijke lach, dat helpt, in de ogen kijken bij de anderen, dat helpt ook .. en goeie buikspieren, dat helpt zeker !!
Zou dit nu iets voor mij zijn ??? In beperkte kring, met mensen die ik ken, zeker en vast !! Ik zou wekelijks gaan ! We lachen tegenwoordig zo weinig , ik probeer wel altijd vriendelijk te zijn, maar lachen.. is toch nog een ‘level hoger’.
Hoewel ik eigenlijk serieus van aard ben, kon ik vroeger echt onnozel doen, maar met de jaren is het uitbundige er nog meer uitgegaan.. En ik heb last gekregen van bitchy resting face. Mijn moeder noemt het haar hangende mondhoeken, ik noem het mijn tandenknarsblik. Op de kaken bijten tot je er hoofdpijn van krijg, dat is zowat mijn dag 😉
Dus wat ik alvast ga meenemen om mijn gezicht geregeld te ontspannen, zuchten geeuwen en lachen, ik denk dat ik deze teletubbie zon ga instellen als screensaver..
Ons moemoe in het rusthuis, die keek daarnaar en zei.. “dat moet ge nu eens zien, dat babyke in die zon, dan moet ge toch gewoon teruglachen ?”
En voor de rest.. ga ik wel voor meer fun, een avondje plezier.. wie gaat er mee op stap ?
251
Moe
hoofdpijn
moe
kapot
moe
doodop
moe
En toen kwam die brief van het rode kruis.. waarin stond te weinig hemoglobine en mijn huisdokter die zei kom maar langs.
Ik ging niet.
Slecht slapen
Stramme spieren
Geblokkeerde nek
En ik gaf toe…
Hopende op wat ijzer.. Vitamine of een andere wonderpil..
Een dag later belde ik om het verdict:
Alles is prima..
alleen uwen cholesterol.. daar moet je echt wat aan doen.
2 weken van troost eten..
van een béétje chips..
Een slaatje mét spek
Een boke met choco
Ne latté nu en dan
Van geen tijd voor slaatjes
Geen zin in ontbijt
En in de zetel
Met een truffel ..
Een maand max..
Van je slecht voelen..
Ni goe eten
En je nog slechter voelen
Ik ging me niet eens zo erg te buiten, geen frietkot of schransen.. gewoon een extraatje..
Mijn weegschaal geeft nog geen kik.
251 .. dat is de cholesterol van een oud dik vrouwtje.
Ik eet eigenlijk geen boter room eieren vlees kaas.. ik sport .. het leven is niet eerlijk !
Mijn lijf .. ik ben er ongelooflijk content van.. maar soms laat het mij toch in de steek.
– als nu eerst die hoofdpijn eens overging –
De rugzak, die geen rugzak is
Toen we gingen ‘shoppen’ voor de boekentas stof,
zag mijn dochter een leuk ‘zelf te stikken’ tasje
Lees verder
ik ga 100% voor 80% *
Ik kan er niks aan doen.
Ik kan er zóóó hard niks aan doen…
Als ik iets doe, dan doe ik het goed.
Als ik iets toezeg, dan geef ik mezelf 120%.
Ik kan mij niet halfslachtig inzetten,
ik kan niet gaan voor ‘goed genoeg’.
Al x keren ben ik van job veranderd,
telkens vind ik die drive van het nieuwe,
ik ga ervoor .. en eens de sleur er een beetje begint in te komen,
dan ben ik weg.. op naar de volgende uitdaging.
Ik vind het zóóó belangrijk dat ik iets doe wat me interesseert,
waar ik een toegevoegde waarde heb, dat ik mezelf kei hard vastloop.
Ik wil iets doen met hart en ziel, en telkens zijn daar grenzen.
Grenzen aan de organisatie,
grenzen aan de mogelijkheden,
grenzen aan mijn eigen kunnen,
ik loop er dag in, dag uit tegenaan.
‘Agile’ doen we.. de ene korte sprint na de andere,
ondertussen ben ik al 2 marathon jaren verder,
honderden keren ben ik mezelf al voorbijgelopen
ik zwaai wel altijd vriendelijk 🙂
Ik ga géén gas terugnemen, gewoon omdat ik dat niet kan.
Voortaan ga ik wel één dag minder aan het stuur zitten.
Het zal een zware oefening in loslaten worden,
Maar hé.. oefening baart kunst !
* wat is dat tegenwoordig met die reclame jongens ?
2 percentages in één reclameke.. Ik vind dat verwarrend zenne !
Wat is dat toch met die Kabouters ??
Zondag en prachtig weer in de ouderlijke Kempen..
Wat doet ne mens dan ?
De kids wilden wel naar het Fatima bedevaartsoord
zou dat een gebedje zijn?
of sturen ze tegenwoordig sms’jes naar OLV ?
deze twee stonden voor de Heilige Rita, die van de hopeloze gevallen ..
en hoewel het daar GEEN speeltuin is,
zagen wij minions (zie jij hem ook ?)
we zagen nog vreemde dingen..
een dubbeldekker en nen echte struikrover !
Omdat ze er maar geen genoeg van kregen, trokken we naar Moeke’s natuurlijke habitat :
waar we op paddestoelen jacht gingen
naar kabouters zochten
beestjes vonden
een bloemetje kregen voor mijn verjaardag
voor Boom speelden
zotjes deden
van om ter langste stok deden
nog meer moois vonden
deze beauty terug zagen
mijn nieuwe warme sjaal uittesten:
nog meer beestjes vonden
vermoeide kindjes werden gedragen
maar waren toch niet zo moe toen ze dit zagen
om uiteindelijk toch die kabouter nog te spotten
#ShowYourMorning
Tot 4 jaar geleden had ik eigenlijk ‘kindvrije’ ochtenden.
Niet omdat ik geen kids had, maar ik stond voor dag en dauw op, carpoolde voor de file naar het verre Brussel en at mijn meegenomen ontbijt om 7u netjes op mijne buro op.
De ega deed de ochtendschift en ik de avondschift, netjes afgesproken omdat ik niet wilde dat de kids ochtend èn avond in de opvang zaten (of dat zij op een ontiegelijk moment opmoesten) Dat had nadelen, redelijk wat ..
Dubbele wagens en kinderstoelen, verloren voorwerpen alom omdat ik niet steeds wist wat er allemaal meegenomen was, de slechts mogelijke kledingkeuzes, weinig ‘familietijd’ samen .. maar .. één van de weinige voordelen was wel de ‘stille ochtend’ .. Tegen mijn eigen tempo wakker worden in de auto/trein .. ik werd na bijna 10 jaar vroeg opstaan een ochtendmens ; -)
Ondertussen werk ik dichterbij huis, minder uren, minder kans op file, en de kids zijn groter.. de kaarten liggen anders. Verschillende versies van de ochtend dienen zich aan: Als ik nu vroeg opsta, vang ik nog net een glimp op van de kids (slaapkop recht uit bed) goed voor nen knuffel ne kus.. of toch nog rap samen ontbijten ?
Ik heb het hier serieus lastig mee.. Soms ben ik jaloers op het feit dat de kids zo vrolijk zijn (terwijl er ’s avonds alleen gezaag afkan) en ik eigenlijk ècht niet langer kan blijven.. Bovendien heb ik het ook moeilijk met het feit dat de ega zijn ochtend anders aanpakt. Té laat opstaan, samen met de kids, kids die zich kei hard moeten haasten, hun plan moeten trekken,totale vrije kledijkeuze krijgen (ook als dat niet in het seizoen past) samen ‘rustig zitten’ komt er niet van, dingen worden vergeten, er wordt geroepen,..
En dus wordt mijne ‘rap mee aanschuiven aan de ontbijttafel’ vaak meer dan een extra kwartier (bokes, nog rap iets handtekenen, koeken,..) .. en zie ik de laatste parkeerplaats in gedachten aan mij voorbij zie gaan .. (of het nog net voorbereiden van die lastige vergadering)
De thuiswerkdagen dan, bij verre mijne favoriet.. pc aan om 6.30 .. in pijama mail beantwoorden, om 7.30u omkleden, samen ontbijten, tegen 8u met de fiets de kids naar school brengen en daarna met ne frisse kop verder aan de slag om 8u30 !
En dan zijn er de ochtenden die ik doe.. meestal sporadisch, als de ega in het buitenland zit, en dat treft.. het is een hele week van dat !
Ik sta op, maak mezelf helemaal klaar, maak de kleine kids wakker, kleed hun aan, ga naar beneden, maak de puber wakker , we ontbijten gezellig en ik rijd ze ook vroeger naar de poort.
Ziet er prima uit hé.. en alles is ‘rustig en onder controle’ ..geen wrevel, een gezellig babbeltje want ik doe aan timekeeping 😉
En toch is daar .. een scène ..
Maandag, het heeft voor de eerste keer gevroren (ik ontdek het zelfs nog op tijd) en de kids willen alletwee krabben terwijl er maar één krabberke is.
(de ‘ohnee niet krabben eikes’ verandert in ‘joepie de kids willen’ naar ‘ohnee.. toch geen discussie’)
Dinsdag, deze keer had het niet gevroren, de waterdruppels gingen er zo af, tranen met tuiten heeft ze gehuild.
Woensdag, hysterie, over de kousen die veel te lang zijn de dochter niet aanwil en bovendien wil ze een rijstpap meenemen (die ik nooit in huis heb)
(nota voor de lezer, de betrokken diva is 9.. geen 2)
Och ja.. zal ik er maar over ophouden ? Over mijn rustige goed aangepakte ochtenden?
Ik spaar mijn “boostyourpositivity”punten voor vrijdag .. teleworking !
(en anders zal ik volgende week wel vroeg opstaan zodat ik bij zonsopgang op de autostrade zit.. het weer is ronduit prachtig !)
Liebest 