Donker

Na elke winter komt de lente.
Na elke nacht komt de zon weer op.

Sommigen zeggen dat het het donkerste is, net voor de zon op komt.
Dàt is niet waar. Ik zet elke dag mijn wekker en sta grommelend op.

Ik hoop op rood. Roze. Oranje.
Daar doe ik het voor.

Voor de zon op komt wordt het al licht.
10 tinten licht.
Ik probeer het exacte tijdstip te bepalen.
Is ze er al ? is ze er al ?

Ik spiek op de druivelaar.
De laatste.
Hij is weg bespaard.

Hoe gaan we binnenkort de dagen nog kunnen bijhouden ?
Geen dagelijks flauw mopje, om de sfeer erin te houden.
Geen mythisch feit over het hol van pluto
Dat ik vervolgens in de vriendengroep gooi, omdat we een vriendin hebben die echt in dat hol woont.

Op die druivelaar staat droog een uur vermeld.
8:45u staat er vandaag.

Ik was er. Binnen. Veilig achter de ruit.
Het was geen droog uur.

Regen Storm Grijs.

Of je opstaat om 7u of om 10u
vandaag maakt het niet uit.

Rukwinden.
Storm Bella.
Geen naam voor een storm, als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het mij.
Waarom zijn we begonnen met stormen namen te geven ?
Lijken ze daardoor liever ? Bella deed me ooit denken aan een koe.

Ik weet het nog. De juf van het 4de leerjaar was bevallen en mijn ma vroeg, hoe heet het babyt’je schaapachtig antwoordde ik : ik weet het niet meer, maar het was ne koeiennaam.

Nu dacht ik eerder aan één of ander disney prinses. Met een grote baljurk zo.
We zouden hem kunnen gebruiken als paraplu, zo de koepelvormige variant.

De geplande wandeling, met voorlezen nieuwjaarsbrief en overhandiging kado zal niet kunnen doorgaan.

Het heeft geen zin om een plastiek zeil aan mijn pergola te spannen. Het blijft geen 10 minuten hangen.
De emoticon ballen zwiepen heen en weer in de laurierstruik.

Ja, ik heb mijn lichtjes buiten gehangen dit jaar. Geen gedoe met vallende naalden.
Zoekende naar nieuwe lichtjes, kwam ik er achter dat mijn oude lichtjes buiten mochten.
Enkele dagen later, toen de puber de slinger aanzette, activeerde hij per ongeluk een flikker stand.
Iets wat ik normaal niet zou kunnen verdragen, nu werd ik er blij van.
Zoveel onverwacht geluk dat ik gewoon in huis had.
Ik moest het enkel ontdekken.

Vandaag blijf ik dus binnen, en in plaats van te grommelen dat het weer 20 tinten grijs is,
dat ik toch altijd vakantie heb in de week dat er geen reden is om de wekker te zetten,
zet ik mij een tas zelfgedroogde thee in die mooie kop die ik kreeg van een vriendin,
doe ik mijn kersenpittesloefkes aan (van een andere vriendin)
en wacht ik wel. Loslaten, het waait wel weer over.

Binnenkort is er wel weer een ochtend waarop ik de zon letterlijk boven het huis van de buurman zie piepen… ja, ja, nu is ze er !

Ik zal op die moment naar de klok kijken,
en één van de laatste blaadjes van de scheurkalender trekken
met een triomfantelijke grijns.
2020

we survived.

Booha !!

jaja.. bloggen met een plan, dat is allemaal goe en wel..

maar ik heb elke dag wel iets tofs te vertellen, en als het verhaaltje koud is, tja.. dan is mijn schrijf goesting over 😉

Voor we aan het verhaaltje beginnen wil ik even vragen

copyright: https://www.werkaandemuur.nl/nl/werken/IJsvogel-posters-canvas/

Heb jij al eens een ijsvogel gezien ? Awel .. ik eigenlijk .. ne keer of 5…in mijn héél leven. En ik vind dat altijd iets magisch.. zo een niet te fotograferen vogel en die zijn kleur, dat heeft echt iets van een fantasie wereld. Meestal vliegt die zo wat in golfjes/boogjes boven de beek. Als ik er eentje spot, is dus mijn dag goed. Dat is echt in een flits van een seconde voorbij.  En kan ik het niet laten om dat tegen iemand te vertellen.. de rest van de wereld is precies niet zo in mijn ‘joepie een ijsvogel’ stemming 😉

In onze straat woont een wat zonderlinge vogelkenner, je weet wel, iemand in camouflage kledij, die godganse dag met verrekijker rondloopt, en op alles en iedereen commentaar heeft.  Ik ken hem ondertussen een beetje, en dat maakt de situatie er niet beter op. Kinderen -> slecht voor het milieu. Hond -> dat lawaai/die afval. Hij staat er dan ook op om steeds luid zijn mening te verkondigen.  Ik kan hem niet anders omschrijven als een ietwat gefrustreerde beterweter. Toen ik hem vanmiddag tijdens de wandeling met onze hond tegenkwam, maakte ik even een praatje over het uilenfilmpje dat in onze straat is opgenomen (en al vlug kwam zijn commentaar.. ze mogen die beestjes niet als knuffeldieren voorstellen) Ik zette mijn tocht verder, maar hij vervoegde mij.  Nog voor ik mij kon ergeren, wees hij mij al op de buizerd die daar zat. Zie je hem.. JA hoor .. nee ik geloof niet dat je hem ziet. Wacht hij gaat zo direct vliegen.

Lap, ik moet leren zwijgen hé, ik heb ooit eens gezegd dat ik ne roofdier herken cursus wil volgen omdat er hier zoveel van die indrukwekkende vogels zitten en ik het erg vindt die beestekes niet bij naam te kennen.

Maar kom.. enkele meters later was hij weer helemaal in zijn eigen verhaal aan het opgaan;
over wat er beter kan aan mijnen hof geloof ik,
we staken net het bruggetje over
als er een ijsvogeltje omhoog kwam vliegen, ik zag het meteen…
zie daar een ijsvogel !

Hij kon nog net verwonderd vragen.. Vanwaar kwam die vandaan ?

 

Tsjakkkaaaa !!!

 

Daar word ik nu eens vrolijk van sih !