Joehoe !

In piyama en kamerjas met ongekamde haren en pijn in mijn onderrug , zit ik hier en schrijf dit overzicht over joggen.

Ik ging 8 minuten geleden vertrekken voor het voorlaatste jog’ske van 2023. Zondag ga ik nog een keertje meelopen met de corrida, en een laatste voorbereiding daarvoor vandaag leek me wel wenselijk.

Maar .. het weer en de hond werken niet mee. Daarnet stond hij aandacht te vragen en lastig te doen. Dus dacht ik komaan hup, “iemand hou die hond bezig terwijl ik mij omkleed” (oké, ik riep dat op de pubers die vervolgens niets deden) De hond vond een paar opgevouwen sokken, een rolletje plakband.

Een tas thee wou ik mezelf wel gunnen, en toen die eindelijk gezet was en het plastiek flesje helemaal beroofd was van alle honden snoepjes die ik erin deed, kruipt die hond op mijn schoot alwaar hij boenk in slaap valt.

Hoe lastig hij daarnet was, met niet even te willen wachten, zo zen en wederom lastig ligt hij hier nu. Zou dat karma zijn en het sebiet dan plots droog zijn als ik nu even wacht met te vertrekken ?

Kom even ter zake komen, ik weet niet meer veel over het ‘loopjaar 2023’. Ik sleurde mezelf door mijn 2 keer per week 4 km rondje, heel traag met den hond. Kapot ben ik ervan, maar dan slaap ik wel beter . Dus doe ik het toch. Sinds juni moet ik 3 dagen per week onsite werken.

Dinsdag en donderdag , de thuiswerkdagen blijven dan voor loopjes, maar op dinsdag ga ik ook 2u het beste van mezelf geven op de percussie les. Ja ik geef altijd net iets te veel. Denk, Zweet. Stijf, Trance. De buurman die ik altijd met zijn nordic walking sticks tegen kwam als ik met de hond wandelde was een tijdje aan de rolstoel gekluisterd. Dus soms verkoos ik dan een wandeling op dinsdag middag ipv een loopje.

In augustus dacht ik .. WTH .. het is nog zo goed als vakantie, laat me nog eens 6 weken trainen (of was het 8? ) de Start 2 run naar 10 km. zodat ik eind september de lokale natuurloop kon meedoen. 1 kort loopje (die 4/5 km) 1 lekker langzaam loopje (waar elke week 5 min bijkwam, en zo van 40 tot 70 minuten ging) en één interval loopje (dat deed ik amper 2 keer , want dat is echt om dood van te vallen, en dacht kom dat kort loopje wat rapper is dat ook niet goed ?)

En zo beet ik dus 7 weken op mijn tanden, ging x keer tegen mijn goesting lopen, liep de race net 2 minuten trager uit dan ik hoopte, om vervolgens .. in oktober.. eindelijk eens terug met plezier te kunnen gaan lopen. Ja zo op het gemak zonder u zelf te forceren.

Ne mens moet er iets voor over hebben.

November en december herviel ik terug in die korte moeizame loopjes met den hond, dus allez, goed dat ik me inschreef voor de 8km, ben de laatste 3 weken toch weer 1 training met en 1 training zonder hond aan het doen, en ik denk wel dat ik het ga kunnen 😀

En ja . 88 workouts, daar klop ik wel op af, vorige keer deed ik 3 km zonder hond (de kerstkaartjes bussend) en 1,5 met .. een oneerlijke opsplitsing in mijne sportstracker die ik dan zo dadelijk zal goe maken é. Allez hup .. goesting of niet. Het is tijd.

Cava

Oh het is wel aangenaam nu.
Verfrissend, tot iets boven mijn middel sta ik in het water.

Ik krijg een balletje toegespeeld. Ik gooi hem terug.
Hij wordt weer naar me toe geworpen. Ik gooi hem nogmaals.
Zo gaat het een tijdje …

Heen en weer.
Gooi. Vang. Gooi. Vang. Gooi. Vang.
Het gaat best goed eigenlijk.

Tot plots, hold that thought.
Ik moet de bal onderwater houden.
Hij mag het levenslicht niet zien.
Tuurlijk kan ik dat.
Zo een balletje van niks.

Ongemerkt is het waterniveau gestegen.
Kan ik naar een stuk zwemmen waar het comfortabeler staan is ?
Ergens waar het water niet aan mijn lippen staat ?

Ik kijk naar beneden, het kleine balletje van daarnet is een strandbal geworden.
Met beide handen omklem ik hem. Onder.
Hij moet onder blijven en ik boven.
Worstelend, watertrappel ik me boven.

Misschien kan ik er op gaan zitten ?
Ik probeer bovenop de bal te manoeuvreren, ik wil controle. Ik moet dit kunnen.
Even lijkt het de goeie kant op te gaan tot plots, zwoef hij met een enorme kracht naar boven schiet.

Met een mooie boog vliegt hij de lucht in.

Ik voel iets kriebelen tussen mijn tenen, kijk naar mijn voeten en zie een luchtbelletje naar boven komen, vliegensvlug maak ik met mijn hand een omgekeerd kommetje en vang hem. Links van mij, rechts van mij, aan mijn knie, aan mijn achterste…
Plots zijn ze overal, niet tegen te houden, honderden grote luchtbellen,
ik moet ze tegenhouden, ze mogen niet barsten.

Mijn hoofd is een glas cava.

Ik moet de gedachten tegenhouden voor ze mijn mond verlaten.

Krakende wagens lopen het langst

Een gezegde waar ik nog nooit van gehoord had.

Het wil zoveel zeggen als ‘klagende mensen worden vaak heel oud.’

Ik probeer dat dus zoveel mogelijk te vermijden, dat klagen, maar tijdens het lopen durf ik al wel eens ‘af te lopen’.
Zeker als het over de middag is, in de volle werk stress. Maar de laatste tijd ben ik stil.
Niet omdat het me voor de wind gaat, dat verre van eigenlijk, maar gewoon omdat ik heel snel buiten adem ben.

Op 1 oktober had ik het ‘vlaggen’, ik ben een week serieus ziek geweest.
En sindsdien heb ik moeite, met wandelen, met trappen opgaan, of met lopen,
na 200 meter hijg ik al.

Ik haal mijn tempo niet, ik haal mijn km’s niet, en ’s avonds om 18u val ik in slaap.

Toch ben ik blij, ik mag kraken zoveel ik wil, lopen zal ik !

En dankbaar voor mijn trouwe copain !

86 workouts in 2021 !!
Nooit zoveel workouts gehad,
Geen blessures dit jaar, Wel wat minder kilometers.

(Ter vergelijking aantal workouts: 74 in 2020 , 64 in 2019 en de 3 jaar daarvoor 73)

Stiekem droom ik al terug van opbouwen naar de 7 km !

Ik zag

Vorig jaar begon ik een blog post :

De “Maartse vlieg”. Zwart van kleur, verplaatsen zich vaak in groep en bij momenten imiteren ze een kolibrie door stationair te blijven hangen. Ze hebben lange poten die onder hun lijf bengelen …een beetje vreemde naam want het is ondertussen April !

Toen was misschien de inspiratie op, of april liep zijn gangetje, en ik vond mijn tekst niet relevant, weinig zeggend. Ik weet nog hoe die zwerm muggen, mij de oversteek over het bruggetje beletten.

Vorige week jogde ik ’s middag (eind mei en eindelijk zomerse temperaturen) en kreeg ik weer zo een venijnigerd in mijn gezicht.

Trots kon ik tegen mijn loopmaatje* zeggen: De maarste vlieg, ik weet het nog.

De maartse vlieg (Bibio marci) is eigenlijk geen vlieg maar een mug. Als je ze ziet vliegen lijkt het een soort kruising tussen een vlieg en een mug. Het is net een 1 cm grote vlieg met de typische beharing en grote ogen terwijl het lijkt alsof ze een lange angel hebben hangen. Dit zijn echter de hangende achterpoten die je ziet terwijl ze langzaam boven het gras vliegen of stil in de lucht blijven hangen. Ze leven slechts enkele weken en leven dan enkel van plantensappen. Ze richten geen schade aan en kunnen zelfs niet steken. Om de mensen geen onnodige schrik te doen krijgen noemt men deze dan ook geen maartse mug, maar een maartse vlieg.

Misschien moet ik mijn klein gelukjes rubriek ‘ik zag’ maar terug wat leven in blazen ?

Want kijk de échte koekoeksbloem die ik opzocht vorig jaar, heb ik toch ook maar mooi onthouden tot deze lente !

*Door het jaar thuiswerken was ik op zoek naar wat koetjes en kalfjes gesprekken, èn naar een loop partner. Zo iemand om mee af te spreken, zodat je hersenen geen last minute excuses bedenken. Ik sprak de loopclub aan, de buurman,.. iedereen was bang. Tot een man me opviel die hier wel eens gedurende de dag voorbij liep. Toen hij een keertje achter mij aan liep, en we hetzelfde tempo bleken te hebben, sprak ik hem impulsief aan. Dus ik kan nu met trots zeggen dat ik ondertussen wel over de middag ga joggen met vreemde mannen. Of misschien mag ik zeggen; ik heb er een vriend bij ?

Genstertje *

Het veranderen van gewoontes gaat niet in 1-2-3, wil dat daarom zeggen dat we maar bij onze oude gewoontes moeten blijven ? Ik denk het niet !
Volgens mij wil dat zeggen dat we te snel opgeven, de alternatieven niet allemaal geprobeerd hebben bvb.

Ik heb ne favoriete tandpasta. Namelijk Elmex. Redelijk ‘straf’ niet te schuimig.
Ooit als kind aangeraden door de tandarts aan mijn moeder, en nu is er een hele familie elmex’er ontstaan. Raar é 😉

Bovendien vind ik het raar, maar ik ben er niet ingeslaagd om de partners waarmee ik samenwoon van tandpasta te laten ‘switchen’. Niet dat ‘je eigen merk of tuub tandpasta’ een heikel thema is in een relatie. Of dat ze persé mijn merk moesten nemen. Ik zag ons gewoon inblenden. En een opgeruimde badkamer kast met maar één gezamelijke tuub. Noem me gerust naief. In realiteit hebben we ooit zelfs 4 tubes tegelijk open gehad: de junior versie, de nog-een-andere-leeftijdscategorie (iets met de hoeveelheid fluoride erin?) versie, de mijne en de zijne.

Maar dus, vandaag de dag gebruik ik nog steeds Elmex.
De pubers, die laten hun tanden gewoon rotten denk ik; want ik merk dat de tube vaak onaangeroerd blijft. Ja sorry, iets met choose your battles, als ze het na 14 jaar nog niet begrijpen, dan denk ik dat je het mag opgeven, niet? één van de tegenwoordig populairdere zaagzinnen is: je zou eens moeten douchen. Want dat pubers dus stinken zodat hun moeders hen uit het nest zouden gooien, ik begin dat stilaan te geloven.

Maar dus, zullen we even terugkeren naar .. tandpasta !!

Ik gebruik daar geen massa’s van in mijn eentje, en mijn tube gaat nog redelijk mee, maar ik wou een keer tandpasta tabletten proberen, en ik dacht, ik zal wel wat verschillende merken moeten proberen tegen dat ik er eentje vind die ik de beste vind, dus ik vond en kocht -lokaal- alvast 2 potjes. En toen dacht. Laat ik delen.. zo kunnen andere ook kennis hiermee maken.
Zo een pot tabletjes is redelijk duur, en als niemand dat koopt, dan gaat dat ook niet goedkoper worden é.

Ik heb alvast een favoriet van deze twee ! Maar eigenlijk zou ik dat beter ne keer rondvragen aan de personen waar ik dat uitgedeeld aan heb zeker ? – ik heb er nog é, als je me een mailtje met je adres stuurt naar liesbesth@yahoo.com, dan stuur ik je een kaartje mét staaltjes-

Bovendien wil ik het hier niet bij laten, want iets waar ik ook super tevreden van ben, zijn shampoobars en zeepzakjes !
Ik haakte ze -voornamelijk als kerstkado- met het patroon van Mafke !

Kocht wat exclusievere shampoobars in de lokale eco winkel (Ja dus ! wij hebben dat in .. Landen ..stel u voor.. 3 man en paardekop.. EN een verpakkingsarme en zerowast winkel .. zaaaalig hé ???

Dat is dus pas echt goei nieuws !! Elk dorp zijn ecowinkel !!

Goeie service ook, zo een lieve vrouwen, wacht ik zal ze hier eens taggen, want ze hebben ook ne online shop : https://www.ecosisters.be/webwinkel/ )

Voor mezelf gebruik ik, vooral de dille en kamille shampoobar (corona pick up in leuven) Die zijn goedkoper en doen ook hun werk.

En het beste heb ik natuurlijk voor laatst gehouden (ja sorry .. de post wordt al wat te lang hé. had hem beter opgesplitst in 3.. maar ja .. zo ben ik nu eenmaal als ik op dreef kom, altijd net iets té enthousiast)

Mijn nieuwe afwas sponsjes !!!

Want van die tandpasta heb ik niet echt véél ‘afval’, het is eerder een kwestie van alle beetjes helpen, mijn shampoo bussen zijn ook niet zo talrijk, maar als je een beetje hygienisch wil zijn.

Een synthetische spons stinkt redelijk snel, je kan hem wel afkoken, maar dan verslijten ze redelijk snel en je wil toch dat je vaat proper wordt en niet vuiler.

Dus als je zoekt naar mijn éne tip (die life saving tip waar iedereen recht op heeft 🙂 )

Mijn Luffa spons (in combinatie met die kokosspons die eerder het schuursponsje is)

Wast echt goed af !

Kan je paar minuten in kokend water leggen , je ziet het vuil zitten , .. echt zalig !

Ik ga nooit meer terug naar synthetisch materiaal, en wilt ge nu eens wat weten ???

Ik heb zo een zaadje ! Morgen plant ik het en .. wie weet heb ik volgend jaar mijn eigen sponzen .. hoe cool zou dàt zijn ??

* Ik zal nooit ne goeie influencer worden, laat staan iemand die ne blogpost schrijft die aan de SEO -search engine optimisation- voldoet. Ik weiger in de titel de inhoud prijs te geven .. ik schrijf zoals ik schrijf. Nah.

** Ik vind Genster dus wel een héél mooi woord, en wat haalde ik uit dat nieuwste liedje van Bart Peeters ? “Beyoncé zei: “Gast schijt omhoog, van hier tot aan de moon !” Zalige zin Bart , danku !

Veerkracht

Self love

https://www.instagram.com/p/BiJnp6DnI2c/?taken-by=engelinaschrijft

Glijbaan

Daar sta ik ..

gehuld in veel te kleine lapjes zwemkledij.

De klim naar boven hebben we al achter de rug,

Enkele venijnig koude druppels raakten me al op de trap.

Er staat een windje.. maar de zon schijnt.

Deze keer met zwemband,

zo eentje waarbij het onmogelijk is onder te gaan.

Bovendien, is er amper 10 cm water in de glijbaan.

Ik denk aan de blauwe plekken, aan de schaafwondes die ik steevast overhoudt aan zo’n avonturen.. oh man.. ik ben geen 10 jaar meer..

Is dit wel een goed idee ?

Kom

Belofte maakt schuld.

1,2,3 Hup

Dapper stort ik me naar beneden.

Gezwind vlieg ik in de bochtjes omhoog,

oh dit is eigenlijk wel aangenaam

spannend zelfs

en helemaal zo koud niet.

Nog een wipje en

nog eentje.

Wanneer we beide in het zwembad ploffen,

blinken je oogjes .. de smaak helemaal te pakken roep je ..

gaan we nog een keer ?

Hoe kan je hieraan weerstaan??

Count me in !!

ik heb zoveel te vertellen.

ups en downs, kleine en grote nieuwtjes .. oprecht verdriet of klein geluk.

Sommige blogpost’s zitten klaar in mijn hoofd, andere staan zelfs al in een notitieboekje, sommige zijn flarden of vage idee’n, andere zijn nieuwe rubrieken waar ik al zolang wil aan beginnen.

En toch is er altijd iets dringender’s; het is razend druk op het werk, pubers die plots een spel willen spelen, (of nog erger, hulp bij hun eindwerk) de gigantische stapel was, de hond die dringend uitgelaten moet worden, de financiën geregeld, de EOT onderhandelingen voorbereid.. en toch ga ik er voor .. 40 dagen bloggen.. let’s do this !

Zoals Jeroen Meus het zo mooi formuleerde: