Blablabla

Ik heb een ochtendhumeur.

Zoveel is nu wel zeker.
Want ik heb dus al vakantie.

En toch sta ik elke ochtend grumpy op.
Twee van de 3 kids zijn aanwezig.
Ik heb niks dan leuke dingen gepland, en zelfs niet teveel,
dus geen reden om te stressen. En toch kreun ik elke ochtend: NEEEEEEN nog niet.

Ja ik slaap niet zo goed.
En ja, het is hier elke dag nat, grijs en donker.
Overal slijk dus.

Tegen de middag is het ergste wel door, maar begot, ik moet daar hard voor werken.
En dat .. in mijn vakantie zeg.

Zalig goeie beslissing wel,
Ik neem mijn 2 weken nu en volgende week, zo kan ik wat trager de kadootjes maken/inpakken.
En ga ik de oudejaarsweek terug werken.

En hoop ik komende dagen aan mijn jaaroverzichten te kunnen typen.
Dat kan ik wel al zeggen, qua bloggen was het geen hoogvlieger. Ik journal’de wel weer meer. En op de valreep vond ik toch (via amazon 😦 ) een papieren agenda die bijna zo goed is als deze van dit jaar. (ja de franse regio’s die hoef ik nu niet perse) en de mardi/lundi/mercredie ma lu me , vind ik verwarrend.

Ik hou niet zo van die kleine tegenslaagjes. Eigenlijk.
Zoals dat de FNAC uw favoriete agenda niet meer verkoopt, of den colruyt uw kids hun favoriere brik soep(vooral op vakantie) of dat de hunkemoller gestopt is met het fabriceren van uw lievelingsBH die zo heerlijk prikkeloos was.

Of dingen die stuk gaan, oh man, iets dat je per ongeluk breekt. Een verkeerde beweging met het gordijn van badkamer, of de rolluiken te vlot naar beneden laten, een gesp waar ik op trap, de deurklink die je plots in je handen heb,… En dan bestel ik een nieuwe klink, jaja.. daadkrachtig hé, soms die Liesbeth (vooral schrik dat ik nog eens terug kom van wandeling met de hond en van de garage niet meer ‘binnen’ geraak) en dan blijkt dat je de ‘boorkop’ ook al stukgemaakt hebt.

Maar gewoon al 3 keer de batterijen moeten vervangen van de thermometer in mijn serre (het kleine geluk even te zien hoe warm het daar is)…
soms kan ik zelfs daar niet tegen, het dreigende stuk gedaan van dingen.
Hij zal toch niet kapot zijn?

Of het ontdekken van vandalisme.. 3 prachtige mini bloemkooltjes stonden mij vorige week toe te lachen vanuit mijn moestuin.
Gisteren 3 afgeknuifde kolen stengels. Ooooh die altijd hongerige beagle van mij.

Ik zal dan maar afronden door te zeggen dat ik niet goed snap hoe je dat doet. Leven terwijl er een oorlog bezig is.
Wat zeg ik. 2 of3 ,.. ik weet niet welke we allemaal moeten meetellen om politiek correct te zijn.

De beelden van uithongerende kinderen. Ik kijk ernaar. De beelden van naakte mannen. De wenenden vrouwen.
Ik kijk ernaar. Ik beschouw het als onze taak niet weg te kijken. Beelden te delen, bewustzijn creëeren.

Het gebeurt nu, waar we bij zitten en we zijn zo machteloos.

Ik blijf het hallucinant vinden en dan denk ik, zolang ik dat nog vind, wil zeggen dat we de menselijkheid nog niet verloren hebben.

Maar kom genoeg gezaagd voor vandaag, op naar die 626 ongelezen mails in mijn inbox.